Η κινητήριος δύναμη όλων των ταινιών βρίσκεται πίσω από την καλλιτεχνική ματιά των σκηνοθετών τους. Είναι εκείνοι που φαντάζονται την πραγμάτωση ενός σεναρίου, ελέγχουν τις καλλιτεχνικές πτυχές του έργου και καθοδηγούν το τεχνικό συνεργείο και τους ηθοποιούς. Αναπτύσσουν ένα όραμα και αποφασίζουν πώς πρέπει να δείχνει και τί θα πρέπει να αποκομίσει το κοινό από αυτό. Κατά κάποιο τρόπο, είναι οι κύριοι αφηγητές μιας ιστορίας.
Πασίγνωστοι, απλώς γνωστοί ή άγνωστοι στο ευρύ κοινό, σπουδαγμένοι, με καριέρες συχνά ακαδημαϊκές, ή εμπειροτέχνες, άλλοτε ηθοποιοί που μεταπήδησαν στην σκηνοθεσία, ή παρέμειναν και στον χώρο της υποκριτικής, οι σκηνοθέτες παραμένουν ο θεμέλιος λίθος, που πάνω του οικοδομήθηκε το σινεμά & το θέατρο.Ο ελληνικός κινηματογράφος, ως γνήσιο τέκνο του ευρωπαϊκού, επηρεάζεται από τα συνηπειρωτικά είδη και δηλώνει τον θαυμασμό του γι' αυτά.
Στο παρόν αφιέρωμα, νέοι αλλά και καταξιωμένοι έλληνες σκηνοθέτες, προτείνουν και προλογίζουν τις δικές τους αγαπημένες ευρωπαίκες ταινίες και τους δημιουργούς τους.

Ο Δήμος Αβδελιώδης, είναι ο δημιουργός εκείνος που ποτέ δεν αντιμετώπισε την τέχνη ως επάγγελμα. Ενδιαφέρεται για το αρχέτυπο και τείνει σε αυτό ψάχνοντας την αλήθεια ή, έστω, τα σωστά κριτήρια. Σπούδασε φιλοσοφία, παρακολούθησε υποκριτική, δίδαξε κινηματογράφο στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Βορείου Αιγαίου και παραμένει σκηνοθέτης & σεναριογράφος. 'Εχει στην κατοχή του βραβείο FIPRESCI και τα έργα του έχουν διακριθεί σε διάφορα φεστιβάλ ανά τον κόσμο, Κάννες, Βερολίνο, Δράμα, Νέο Δελχί, Θεσσαλονίκη. Προτείνει το "La regle du jeu" του Jean Renoir, γιατί είναι αλησμόνητο εξαιτίας του οίστρου, του ενθουσιώδους παραληρήματος, και παράλληλα της γλυκόπικρης τραγικής ειρωνείας, που διατρέχει πηγαία και αφοπλιστικα την ταινία.

Ο Αλέξανδρος Αβρανάς, ήρθε στην Αθήνα για να σπουδάσει γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Αποφοίτησε, αλλά τελικά τον κέρδισε το Βερολίνο. Για την πρώτη του ταινία, "Without", κέρδισε επτά βραβεία στο 49ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης και προτάθηκε για το βραβείο σκηνοθεσίας στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Μιλάνου. Για την ταινία του "Miss Violence", έφυγε με τέσσερα βραβεία από το Φεστιβάλ της Βενετίας το 2013, τα δύο είναι τα πιο σημαντικά που έχει λάβει ελληνική ταινία εδώ και χρόνια στη συγκεκριμένη διοργάνωση. Προτείνει το "Salo" του Pier Paolo Pasolini, θαυμάζοντας την τόλμη του γι' αυτό το έργο τέχνης που δεν έχει λειανθεί, από ένα βαθιά σκεπτόμενο άνθρωπο, με πολιτική θέση στα πράγματα.

Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος σπούδασε σκηνοθεσία κινηματογράφου στην Αθήνα, και παρακολούθησε μαθήματα κινηματογράφου στο ινστιτούτο Φιλμολογίας της Σορβόνης. Από το 1974 σκηνοθετεί, με ξεχωριστό αφηγηματικό στυλ. Φανατικός πολέμιος του ρεαλισμού, διανύει στις ταινίες του παράξενες, γεναιόδωρες διαδρομές. Οι ταινίες του έχουν συμμετάσχει σε διεθνή φεστιβάλ και έχουν τιμηθεί με σημαντικές διακρίσεις (Χρυσή Λεοπάρδαλη στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο, βραβείο FIPRESCI κ.ά.). Προτείνει την καλύτερη για εκείνον ταινία στην καρίερα του Jacques Demy, τη "Lola", εντυπωσιασμένος από την κομψότητα που η ταινία αντιπαραθέτει στην απελπισία. Για εκείνον, είναι το αίνιγμα της τέχνης που έκανε το θαύμα του ακόμα μία φορά.

Ο Δημήτρης Παναγιωτάτος, είναι συγγραφέας, σκηνοθέτης και θεωρητικός του κινηματογράφου. Σπούδασε κινηματογράφο στο Παρίσι, έγραψε βιβλία, άρθρα, μελέτες και υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής
Ακαδημίας Κινηματογράφου. Γοητεύθηκε από το θρίλερ, το φιλμ νουάρ, το φανταστικό, την επιστημονική φαντασία, είδη σπάνια στον ελληνικό κινηματογράφο, κι όμως πολύ ελληνικά, όπως πιστεύει, τα οποία αναμειγνύει στις ταινίες του με έναν ιδιόμορφο ερωτισμό. Με πολλές διακρίσεις και υποψηφιότητες στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Σαν Σεμπαστιάν, Βαρκελώνη, Μόντρεαλ, Ν. Υόρκη, Παρίσι, Αλεξάνδρεια κ.α.). Προτείνει το ψυχολογικό θρίλερ "Tras el crystal", την πρώτη μεγάλη μήκους ταινία του Agustí Villaronga, που τον στοίχειωσε και τον σόκαρε όταν του υπενθύμισε την τρομακτική αλήθεια του.

Ο Γιάννης Οικονομίδης ήρθε στην Αθήνα για να σπουδάσει νομικά, αλλά στο τρίτο έτος εγκατέλειψε τη Νομική και ξεκίνησε σπουδές κινηματογράφου. Οι ταινίες του είναι γροθιά στο στομάχι και αποτελούν εξαιρετικό δείγμα σαρκαστικής και καταγγελτικής κινηματογραφίας. 'Εχει στην κατοχή του διακρίσεις από το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας, βραβείο της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, Βραβείο Καλύτερης Ελληνικής Ταινίας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και στην Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου, βραβεία Σκηνοθεσίας, Σεναρίου και συμμετοχή στις Κάννες. Προτείνει το "The Death of Mr.Lazaresku" του Cristi Puiu, γιατί είναι η ταινία που τον εμβόλισε. Ένα από τα λίγα έργα τέχνης που τον μετατόπισαν και τον έκαναν να βιώσει τόσο έντονα θυμό και παράπονο.

Ο Δημήτρης Αθανίτης με σπουδές Αρχιτεκτονικής στο βιογραφικό του, δεν είναι καθόλου παράξενο που επαναφέρει σταθερά στο έργο του τις πολλαπλές όψεις της Αθήνας. Η πρώτη ταινία του κέρδισε δύο διακρίσεις στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, ενώ η δεύτερη ταινία του ήταν υποψήφια για τον Χρυσό Αλέξανδρο και κέρδισε το Βραβείο Ερμηνείας. Ο πρώτος γενικός γραμματέας -και ιδρυτικό μέλος- της Ελληνικής Ακαδημίας του Κινηματογράφου αγαπά την άποψη, το στυλ και την οικονομία χρόνου και αντιπαθεί το πομπώδες, το δήθεν και το αναμάσημα των κλισέ. Προτείνει το "The State of Things" του Wim Wenders, γοητευμένος από τις ασπρόμαυρες εικόνες της, από το μοναδικό ταξίδι της στα κινηματογραφικά είδη και από την απόπειρα της για συνολική επανατοποθέτηση του σινεμά και της θέσης των δημιουργών του.

Ο Γιάννης Σακαρίδης σπούδασε Φωτογραφία, Ιστορία Τέχνης και Κινηματογράφο στο Λονδίνο. Γύρισε ντοκιμαντέρ για το BBC, ταινίες μικρού μήκους και συμμετείχε σε 14 παραγωγές. Τιμήθηκε με Ειδική Μνεία στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας στη Θεσσαλονίκη, με το Ειδικό βραβείο της Επιτροπής και το βραβείο Καλύτερης Μουσικής του 29ου Φεστιβάλ Ελληνικών Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας και το πρώτο βραβείο στο 4ο Crossroads Co-production Forum στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και είχε μια απίστευτη φεστιβαλική διαδρομή από το Τορόντο στην Κορέα, στο Σάο Πάολο για να φτάσει επίσης σε πολλές ευρωπαϊκές διοργανώσεις, και στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Προτείνει το "My Name is Joe" του Ken Loach, μια ταινία με έντονο το κωμικοτραγικό στοιχείο, βαθιά συναισθηματική και συγκινητική, φτιαγμένη με πάθος και μαεστρία από τον σκηνοθέτη της.

Ο Βασίλης Μαζωμένος έχει δώσει διαλέξεις, συμμετείχε και διεύθυνε ημερίδες και συνέδρια για τον κινηματογράφο, ασχολήθηκε με την διδασκαλία του. Έχει διατελέσει μέλος διεθνών κριτικών επιτροπών σε κινηματογραφικά φεστιβάλ, καλλιτεχνικός διευθυντής του Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Καλαμάτας και αντιπρόεδρος στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου. Είναι σκηνοθέτης, σεναριογράφος, συγγραφέας και παραγωγός ταινιών, μέλος της Ευρωπαϊκής και της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Έχει πάμπολλες υποψηφιότητες για βραβείο καλύτερης ταινίας διεθνώς, κρατικά βραβεία, ένα διεθνές βραβείο καριέρας (Fantasporto 2001), το ειδικό βραβείο της επιτροπής στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και βραβεία στο Λονδίνο και την Κύπρο. Προτείνει το "L' annee dernier a Marienbad" του Alain Resnais, την επιτομή του σύγχρονου κινηματογράφου, όπως την αποκαλεί. Ένα έργο που ξεπερνά τις διαστάσεις μιας ταινίας και γίνεται εμπειρία.

Εύα Μπουντούρη

"Πέρασμα" (2014), 7', Φαντασίας

Στην Ευρώπη του κοντινού μας μέλλοντος, οι άνθρωποι παραδίδονται σε μια συνεχή ουρά θανάτου.

Σενάριο – Σκηνοθεσία: Λάμπρος Γεωργόπουλος
Ηθοποιοί: Ορέστης Δικαίος, Αναστασία Μπάλιου
Παραγωγός: Βασίλης Μαζωμένος
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Γιώργος Παπανδρικόπουλος
Μοντάζ: Γιάννης Κωσταβάρας
Production Design: Βασίλης Μαζωμένος
Sound Design: Νίκος Τσινές

"Σκάλες" (2014), 6', Φαντασίας

Ένας νέος άντρας αργοπορεί στην εργασία του και ...χάνεται.

Σενάριο – Σκηνοθεσία: Αναστασία Μπάλιου
Ηθοποιοί: Βασίλης Γεωργοσόπουλος, Γιώργος Ζιώγαλας
Παραγωγός: Βασίλης Μαζωμένος
Διευθυντής Φωτογραφίας, Μοντάζ: Γιάννης Κωσταβάρας
Production Design: Βασίλης Μαζωμένος
Sound Design: Γιώργος Ραμαντάνης, DNA
Πρωτότυπη μουσική: Master Heatwave

"Αναμονή" (2014), 6', Φαντασίας

Ένας Άντρας, ένας θάνατος, στην άκρη της πόλης.

Σενάριο, Σκηνοθεσία, Μοντάζ: Θάνος Κ.
Ηθοποιοί: Τάσσος Ζιάκκας, Γιώργος Ζιώγαλας, Δημήτρης Καλημέρης, Γιάννης Γιαραμαζίδης, Μάρκος Ζωίδης
Παραγωγός: Βασίλης Μαζωμένος
Διευθυντής Φωτογραφίας: Γιώργος Παπανδρικόπουλος
Production Design: Βασίλης Μαζωμένος
Sound Design & Πρωτότυπη μουσική: Master Heatwave

"Σπίτι/Εσωτερικό" (2014), 12', Δράμα

Ένας νέος μεγαλώνει με τη φροντίδα του υπηρέτη του, μέχρι που μια κληρονομιά χαλάει τις ισορροπίες.

Σενάριο – Σκηνοθεσία: Ορέστης Δικαίος
Ηθοποιοί: Κώστας Φιλίππογλου, Ρωμανός Καλοκύρης, Διονύσης Κονδάκης
Παραγωγός: Βασίλης Μαζωμένος
Διευθυντής Φωτογραφίας: Ιβάν Βουντίδης
Μοντάζ: Θάνος Κ.
Πρωτότυπη μουσική: Αλέξανδρος Χριστάρας (DNA)
Σκηνικά: Έφη Ζυγούρη
Κοστούμια: Μάγδα Καλορύτη
Sound Design: Γιώργος Ραμαντάνης

"Που" (2014), 12', Δράμα

Όταν κάποιος χάνει τη δουλειά του δεν έχει και πολλές επιλογές.

Σενάριο – Σκηνοθεσία: Βασίλης Ντάνης
Ηθοποιοί: Λάμπρος Κτεναβός, Dilo Ahmet, Mellie Economou
Παραγωγός: Βασίλης Μαζωμένος
Διευθυντής Φωτογραφίας: Αντώνης Κουνέλλας
Μοντάζ: Θάνος Κ.
Production Design : Βασίλης Μαζωμένος
Sound Design: Γιώργος Ραμαντάνης

Γαλλία/France, Ιταλία/Italy, 1961, μ/α/b&w
Σκην./Dir. - Σεν./Scr.: Jacques Demy. Φωτ./Cin.: Raoul Coutard. Μοντ./Ed.: Anne-Marie Cotret. Μουσ./Mus.: Michel Legrand. Ηθ./Cast: Anouk Aimée, Marc Michel, Jacques Harden. Παρ./Prod.: Rome Paris Films. Διαν./Dist.: Filmtrade. Διάρκεια/Dur.: 90΄.

O Ρολάντ, χωρίς δουλειά και χωρίς προοπτικές, συναντά την πρώην φίλη του Σεσίλ και διαπιστώνει ότι είναι ακόμα ερωτευμένος μαζί της. Εκείνη, χρησιμοποιεί το όνομα Λόλα και χορεύει σε καμπαρέ για να προσφέρει τα απαραίτητα στο γιο της. Ο έρωτας δεν είναι αμοιβαίος. Παρόλο που γνωρίζει την μαντάμ Ντενογιέρ και εκείνη του εκδηλώνει ενδιαφέρον, ο Ρολάντ αισθάνεται πως ήρθε η ώρα να φύγει από τη Γαλλία.

Την ταινία προτείνει ο Νίκος Παναγιωτόπουλος:
Παρ' όλο που είναι η πιο ωραία ταινία της nouvelle vague, δεν είναι το φιλμ που ήθελε να γυρίσει ο Ντεμύ. Σχεδίαζε μια μουσική κωμωδία έγχρωμη και σιναμσκόπ, μεγάλου προϋπολογισμού, γυρισμένη σε στούντιο, όταν ο παραγωγός του έδωσε ένα ξεσπέπαστο αμερικάνικο αυτοκίνητο, σαράντα χιλιάδες γαλλικά φράγκα, και του ζήτησε να έχει έτοιμη την ταινία σε τρείς μήνες. Ο Ντεμύ, μη έχοντας άλλη επιλογή, πήρε την Ανούκ Αιμέ και τον Ραούλ Κουτάρ και γύρισε, ένα μάθημα κινηματογράφου για τους φιλόδοξους σκηνοθέτες. Η κομψότητα που η ταινία αντιπαραθέτει στην απελπισία δεν έχει να κάνει με τα μέσα. Το αίνιγμα της τέχνης έκανε το θαύμα του ακόμα μία φορά.

Γαλλία/France, 1939 μ/α/b&w
Σκην./Dir.: Jean Renoir. Σεν./Scr.: Jean Renoir, Carl Koch. Φωτ./Cin.: Jean-Paul Alphen, Jean Bachelet, Jacques Lemare, Alain Renoir. Μοντ./Ed.: Marthe Huguet, Marguerite Renoir. Μουσ./Mus.: Joseph Kosma. Ηθ./Cast: Nora Gregor, Paulette Dubost, Mila Parély. Παρ./Prod.: Nouvelles Éditions de Films (NEF). Διαν./Dist.: Carousel Films. Διάρκεια/Dur.: 110΄.

Ο ριψοκίνδυνος πιλότος Ζιριέ δηλώνει δυστυχής και συντετριμμένος γιατί η αγαπημένη του Κριστίν, δεν είναι ανάμεσα σε αυτούς που τον περιμένουν. Είναι παντρεμένη με έναν ερωτύλο μαρκήσιο συλλέκτη μουσικών κουτιών. Στην εξοχή, στον πύργο του μαρκήσιου όπου συγκεντρώνεται ένα μικρό πλήθος μπουρζουάδων για κυνήγι, θα βρεθεί, ανάμεσα στους προσκεκλημένους, και ο ερωτευμένος πιλότος μαζί με έναν επιστήθιο φίλος του.

Την ταινία προτείνει ο Δήμος Αβδελιώδης:
Είναι πάρα πολλά χρόνια πίσω από τότε που ο αλησμόνητος φίλος,ποιητής Γιώργος Καραβασίλης κάθε φορά που συναντιόμαστε με όρκιζε να δω οπωσδήποτε τον 'Κανόνα του Παιχνιδιού'. Και αφ'ότου την είδα δεν κατάφερα μέχρι σήμερα να την ξαναδώ. Όμως ο οίστρος, το ενθουσιώδες παραλήρημα, και παράλληλα η γλυκόπικρη τραγική ειρωνεία που διατρέχει πηγαία και αφοπλιστικα την ταινία, την κάνουν αλησμόνητη. Πάρα πολύ σπάνια βρίσκονται τέτοιες εναργείς στιγμές στον παγκόσμιο κινηματογράφο,έξω απο κάθε στερεότυπο και κάθε σύμβαση. Ο Ρενουάρ έχει αιχμαλωτίσει για πάντα στο χρόνο μιαν αυθεντική δημιουργία.

Ρουμανία/Rumania, 2005, εγχ./col.
Σκην./Dir.: Cristi Puiu. Σεν./Scr.: Cristi Puiu, Razvan Radulescu. Φωτ./Cin.: Oleg Mutu, Andrei Butica. Μοντ./Ed.: Dana Bunescu. Μουσ./Mus.: Andreea Paduraru. Ηθ./Cast: Ion Fiscuteanu, Luminita Gheorghiu, Doru Ana. Παρ./Prod.: Mandragora. Διαν./Dist.: AMA Films. Διάρκεια/Dur.: 150΄.

Ο μοναχικός κος Λαζαρέσκου καλεί το ασθενοφόρο και ο τραυματιοφορέας, που φτάνει, αποφασίζει ότι πρέπει να τον πάει στο νοσοκομείο. Ξαφνικά τον στέλνουν σε άλλο, και μετά σε άλλο, και στη συνέχεια σε ένα ακόμη... Η νύχτα απλώνεται και δεν μπορεί να βρεθεί νοσοκομείο. Η υγεία του αρχίζει να επιδεινώνεται γρήγορα.

Την ταινία προτείνει ο Γιάννης Οικονομίδης:
Δεν είχα δει την ταινία όταν έπαιξε στους κινηματογράφους, κι όταν την είδα στο dvd, θυμάμαι να μη με χωράει ο τόπος. Μου δημιούργησε τέτοια οργή, τέτοιο παράπονο και θύμο, που σπάνια έχω βιώσει με έργο τέχνης. Ειλικρινά δεν περίμενα ότι θα με εμβόλιζε τόσο. Τελικά, σημασία έχει ένα έργο να σε μετατοπίζει, να σε βγάζει έξω από το πετσί σου. Χαίρομαι που χάρη στο Πανόραμα θα τη δω για πρώτη φορά και στη μεγάλη οθόνη.

Ισπανία/Spain, Αγγλία/Uk, Γερμανία/Germany, Ιταλία/Italy, Γαλλία/France, 1998, εγχρ./col.
Σκην./Dir.: Ken Loach. Σεν./Scr.: Paul Laverty. Φωτ./Cin.: Barry Ackroyd. Μοντ./Ed.: Jonathan Morris. Μουσ./Mus.: George Fenton. Ηθ./Cast: Peter Mullan, Louise Goodall, Gary Lewis, Lorraine McIntosh. Παρ./Prod.: Alta Films, Arte, Channel Four Films. Διάρκεια/Dur.: 105΄.

Μία ιστορία αγάπης γεμάτη χιούμορ, πάθος και κίνδυνο. Ο Τζο και η Σάρα, αγωνίζονται συναισθηματικά και επηρεάζονται από τα ναρκωτικά, την πορνεία και τη βία, που διέπουν τη ζωή τους. Γύρω στα τριάντα τους, το ζευγάρι φέρει τα σημάδια από προηγούμενες συναισθηματικές μάχες.

Την ταινία προτείνει ο Γιάννης Σακαρίδης:
Το "My Name is Joe" του Κεν Λόουτς είναι μια υπέροχη ταινία για τις επιπτώσεις της ανεργίας και του αλκοόλ σε μια ερωτική σχέση, στη Γλασκόβη στα μέσα της δεκαετίας του '90. Μια ταινία με έντονο το κωμικοτραγικό στοιχείο, βαθιά συναισθηματική και συγκινητική, φτιαγμένη με πάθος και μαεστρία από τον Λοούτς, και με μεγάλες ερμηνείες από τους ηθοποιούς του, από τις καλύτερες ταινίες στις Κάννες του 1998.

Ισπανία/Spain, 1986, εγχρ./col.
Σκην./Dir. - Σεν./Scr.: Agustí Villaronga. Φωτ./Cin.: Jaume Peracaula. Μοντ./Ed.: Raúl Román. Μουσ./Mus.: Javier Navarrete. Ηθ./Cast: Günter Meisner, David Sust, Marisa Paredes. Παρ./Prod.: T.E.M. Productores S.A.. Διάρκεια/Dur.: 110΄.

Ο πρώην Ναζί γιατρός Κλάους προσπαθεί να αυτοκτονήσει, αλλά δεν τα καταφέρνει. Όλο του το σώμα παραλύει και χρειάζεται εξωτερική φροντίδα. Η γυναίκα του, μετά από προτροπή του, προσλαμβάνει έναν έφηβο, τον Άντζελο, που φτάνει μυστηριωδώς στο σπίτι τους. Αποκαλύπτεται ότι ο Κλάους ήταν βασανιστής παιδόφιλος και ο Άντζελο θύμα των πειραμάτων του. Διαταραγμένος διανοητικά πια, προτίθεται να ακολουθήσει και να εφαρμόσει τις νοσηρές τακτικές που υπέστη από τον πρώην γιατρό.

Την ταινία προτείνει ο Δημήτρης Παναγιωτάτος:
Είδα την ταινία τυχαία ένα βράδυ. Αυτές οι εικόνες, αυτή η μουσική, σε ταράζουν, σε στοιχειώνουν για πολύ καιρό. Κι ας πρόκειται μόλις για την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Agusti Villaronga, βασισμένης σε ντοκουμέντα για βασανιστήρια ναζιστών γιατρών σε νεαρά αγόρια και στα γραπτά του Μπατάιγ για τον περιβόητο σφαγέα παιδιών Ζιλ ντε Ρε. Είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ τόσο αλλιώτικο από τα άλλα, σκοτεινό, προκλητικό και απίστευτα τρομακτικό στην αλήθεια του, που πάντα σοκάρει όταν μας υπενθυμίζει ότι οι πιο καλοί βιαστές είναι συνήθως αυτοί που βιάστηκαν, οι πιο καλοί βασανιστές αυτοί που βασανίστηκαν...

Γερμανία/Germany, Η.Π.Α./U.S.A., Πορτογαλία/Portugal, 1982, εγχρ./col.
Σκην./Dir.: Wim Wenders. Σεν./Scr.: Wim Wenders, Robert Kramer, Josh Wallace. Φωτ./Cin.: Henri Alekan, Fred Murphy, Martin Schäfer. Μοντ./Ed.: Jon Neuburger, Peter Przygodda, Barbara von Weitershausen. Μουσ./Mus.: Jim Jarmusch, Jürgen Knieper. Ηθ./Cast: Isabelle Weingarten, Rebecca Pauly, Jeffrey Kime. Παρ./Prod.: Artificial Eye, Gray City, Musidora Films. Διάρκεια/Dur.: 121΄.

Ένα κινηματογραφικό συνεργείο στην Πορτογαλία γυρίζει ταινία επιστημονικής φαντασίας σχετικά με τους επιζώντες μετά την Αποκάλυψη στη Γη, με τίτλο «The Survivors». Τα γυρίσματα σταματούν όταν η παραγωγή στερεύει από πόρους και φιλμ. Τότε θα αρχίσει ένα ταξίδι για την αναζήτηση του παραγωγού της ταινίας που εξαφανίστηκε μυστηριωδώς.

Την ταινία προτείνει ο Δημήτρης Αθανίτης:
Η «Κατάσταση των πραγμάτων» είναι μια ταινία αρχετυπική για το μοντέρνο σινεμά. Μέσα από τις ασπρόμαυρες εικόνες της, διασχίζει τα είδη σε ένα μοναδικό ταξίδι, επιχειρώντας ταυτόχρονα μια συνολική επανατοποθέτηση του σινεμά. Γυρισμένη σε Ευρώπη και Αμερική και στις ακτές δύο ωκεανών, ξεκινά σαν επιστημονική φαντασία, εξελίσσεται σε ταινία καταστάσεων και καταλήγει ταινία δρόμου. Ακόμη κι όταν το φινάλε της μοιάζει σαν μια πικρή προφητεία για το τέλος του σινεμά, εκπέμπει μια ανεξήγητη γοητεία που οφείλει πολλά στη μαγική παρουσία του Πατρίκ Μποσώ αλλά και του Σαμ Φούλερ.

(Nicije dete)

Η ταινία βασίζεται στη συναρπαστική, αληθινή ιστορία ενός αγοριού που βρήκαν κυνηγοί, ανάμεσα σε λύκους, σε ένα δάσος στα βουνά της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης (Β-Ε), στα μέσα της δεκαετίας του 1980. Το αγόρι στάλθηκε σε ίδρυμα στο Βελιγράδι, σε μια προσπάθεια κοινωνικοποίησής του, και πήρε το μουσουλμανικό όνομα - Χάρις. Σε αντίθεση με τις προβλέψεις, έκανε φίλους γρήγορα. Όταν ο πόλεμος ξέσπασε, ο Χάρις πήρε γράμμα από τις τοπικές αρχές της Βοσνίας, που του ζητούσαν την άμεση επιστροφή του. Μετά την επιστροφή του στη Β-Ε, δεν είχε πού να πάει. Ενώ περιφερόταν άσκοπα, ακολούθησε μια ομάδα στρατιωτών που του έδωσε ένα όπλο και τον πήραν μαζί τους.

Στο Παρίσι, μια παρέα σκεϊτμπορντάδων συναντιέται καθημερινά -πίσω από το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης- για να εξασκηθεί στο αγαπημένο της σπορ, να συζητήσει, να ‘φτιαχτεί’, αγνοώντας παράλληλα το έξυπνο πλήθος των φιλότεχνων που βρίσκεται εκεί. Είναι αχώριστοι, δεμένοι με περίπλοκες οικογενειακές σχέσεις. Η πλήξη, το δέλεαρ του εύκολου χρήματος και η ανωνυμία του διαδικτύου θα παίξουν  σημαντικό ρόλο στην καταστροφή του κόσμου τους.

(Angels)

Ένας -πρόσφατα- χήρος νεαρός γιατρός, μία μαγείρισσα σε σχολική καντίνα και ο γιος της, ένας εκπαιδευτής οδήγησης, η γυναίκα του και οι στενοί συγγενείς τους. Τις ζωές τους παρατηρούν αγγελικά πλάσματα. Δεν μπορούν να παρέμβουν ανοιχτά στην εξέλιξη των γεγονότων, μπορούν όμως να προσπαθήσουν να ωθήσουν τα κεντρικά πρόσωπα προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Δεν είναι υπερφυσικά όντα, προσπαθούν να καταλάβουν τους άλλους, να συμπάσχουν μαζί τους, να καταλάβουν τι είναι καλό για την ανθρωπότητα. Φυσικά, η τελική επιλογή του τρόπου ζωής του καθενός, είναι μόνο δική του.

(Sadilishteto)

Βουλγαρία/Bulgaria, 2014, εγχρ./col.

Σκην./Dir.: Stephan Komandarev. Σεν./Scr.: Marin Damyanov, Stephan Komandarev, Emil Spahiyski. Φωτ./Cin.: Krasimir Andonov. Μοντ./Ed.: Nina Altaparmakova. Μουσ./Mus.: Stefan Valdobrev. Ηθ./Cast:  Predrag Manojlovic, Meto Jovanovski, Harry Anichkin. Παρ./Prod.: Argo Film, Neue Mediopolis Filmproduktion, Propeler Film. Διαν./Dist.: ΑΜΑ Films. Διάρκεια/Dur.: 107΄.

Ο Μίτιο και ο γιος του Βάσκο, ζουν σε μια φτωχή περιοχή στα σύνορα Βουλγαρίας-Τουρκίας-Ελλάδας. Ο Μίτιο έχει χάσει ό, τι σημαντικό είχε στη ζωή του, τη γυναίκα του, τη δουλειά του και την εμπιστοσύνη του γιου του. Για να τον ξανακερδίσει, θα πρέπει να βρει συγχώρεση και να πληρώσει για την αμαρτία που διέπραξε 25 χρόνια πριν.

(Blue Ruin)

ΗΠΑ/USA, 2013, εγχρ./col.

Σκην./Dir. - Σεν./Scr. - Φωτ./Cin.: Jeremy Saulnier. Μοντ./Ed.: Julia Bloch. Μουσ./Mus.: Brooke Blair, Will Blair. Ηθ./Cast: Macon Blair, Devin Ratray, Amy Hargreaves. Παρ./Prod.: The Lab of Madness, Film Science, Neighborhood Watch. Διαν./Dist.: WeirdWave. Διάρκεια/Dur.: 92΄.

Η ζωή ενός μυστηριώδους άντρα αναποδογυρίζει όταν επιστρέφει στο σπίτι των παιδικών του χρόνων για να πραγματοποιήσει ένα σχέδιο εκδίκησης. Αποδεικνύοντας όμως ότι είναι ερασιτέχνης δολοφόνος, θα καταλήξει σε μία σκληρή μάχη για να προστατέψει την αποξενωμένη οικογένειά του. 

Utóélet.

Ουγγαρία/Hungary, 2014, εγχρ./col.
Σκην./Dir. - Σεν./Scr.: Virag Zomboracz. Φωτ./Cin.: Gergely Pohárnok. Μοντ./Ed.: Károly Szalai. Μουσ./Mus.: Adam Balazs. Ηθ./Cast: Márton Kristóf, Zsolt Anger, Eszter Csákányi. Παρ./Prod.: KMH Film. Int. Sales: Magyar Film Unio, Διάρκεια/Dur.: 90΄.

Ένας νευρωτικός νέος, ο Μόζες, προσπαθεί να κερδίσει την αγάπη του πατέρα του. Εκείνος, αν και πάστορας, με έντονη δραστηριότητα σχετικά με τα προβλήματα των άλλων, φαίνεται να διαθέτει φειδωλή κατανόηση για τη φύση του γιου του. Πεθαίνει από καρδιακή προσβολή. Ο απογοητευμένος Μόζες βλέπει το 'φάντασμά' του. Ενόσω προσπαθεί να τον βοηθήσει να περάσει στον άλλο κόσμο, καταφέρνει κάτι που στην κοινή τους ζωή δεν το κατάφεραν. Δημιουργούν σχέση αληθινής αγάπης και αποδοχής.

(Eat your bones)

(Misunderstood)

Ιταλία/Italy, Γαλλία/France, 2014, εγχ./col.
Σκην./Dir.: Asia Argento. Σεν./Scr.: Asia Argento & Barbara Alberti. Φωτ./Cin.: Nicola Pecorini. Μοντ./Ed.: Filippo Barbieri. Ηθ./Cast: Giulia Salerno, Charlotte Gainsbourg, Andrea Pittorino, Gianmarco Tognazzi. Παρ./Prod.: Wildside, Paradis Films, Orange Studio. Int. Sales: Nathan Fischer ( Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. ) Διάρκεια/Dur.: 103'.

H 9χρονη Άρια βρίσκεται αντιμέτωπη με το βίαιο διαζύγιο των γονιών της, ενώ ταυτόχρονα απομακρύνεται από τις ετεροθαλείς αδελφές της. Με τους γονείς της να μην την αγαπούν όσο εκείνη θα ήθελε, κι ενώ βρίσκεται στο επίκεντρο της -μεταξύ τους- σύγκρουσης, η Άρια, αποδιωγμένη και παραμελημένη, περιφέρεται στην πόλη με μια ριγέ τσάντα και μια μαύρη γάτα. Aγγίζει την άβυσσο και την τραγωδία, σε μια προσπάθεια να προστατεύσει την αθωότητά της.

Μεγάλη Βρετανία/Great Britain, Ιρλανδία/Ireland, Γαλλία/France, Ρουμανία/Romania, 2014, εγχ./col.
Σκην./Dir.-Σεν./Scr.: John Boorman. Φωτ./Cin.: Seamus Deasy. Μοντ./Ed.: Ron Davis. Mουσ./Mus: Stephen McKeon. Ηθ./Cast: Callum Turner, Caleb Landry Jones, Pat Shortt, David Thewlis, Richard E. Grant, Tamsin Egerton. Παρ./Prod.: Merlin Films. Int. Sales: Le Pacte , Διάρκεια/Dur.: 105'

O Μπιλ Ρόχαν, ένας Άγγλος ο οποίος μεγάλωσε στο Λονδίνο κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, κατατάσσεται στο στρατό για να πολεμήσει στον πόλεμο της Κορέας. Στο στρατόπεδο γνωρίζεται με τον Πέρσι, έναν αμοραλιστή φαρσέρ, μαζί με τον οποίο θα σχεδιάσουν την πτώση του σκληρού βασανιστή τους, επιλοχία Μπράντλι. Κατά τη διάρκεια μιας άδειάς τους, ο Μπιλ ερωτεύεται μια προβληματική καλλονή, ενώ ο Πέρσι ερωτεύεται τρελά την αδελφή του Μπιλ, την Ντον. Η πραγματικότητα του πολέμου θα πλήξει και την υπόλοιπη ζωή του Μπιλ, όταν θα βρεθεί αντιμέτωπος με τις κατεστραμμένες ζωές των τραυματιών που επιστρέφουν από την Κορέα.

(Simindis kundzuli)

Γεωργία/Georgia, Γερμανία/Germany, Γαλλία/France, Τσεχία/Czech Republic, Καζακστάν/Kazakhstan, Ουγγαρία/Hungary, 2014, εγχ./col.
Σκην./Dir.: George Ovashvili. Σεν./Scr.: Nugzar Shataidze, George Ovashvili, Roelof Jan Minneboo. Φωτ./Cin.: Elemér Ragályi. Μοντ./Ed.: Sun-Min Kim. Mουσ./Mus: Josef Bardanashvili. Ηθ./Cast: Ilyas Salman, Mariam Buturishvili, Irakli Samushia. Παρ./Prod.: Alamdary Film, 42film, Arizona Productions, Axman Production, Kazakhfilm, Focusfox, George Ovashvili Production. Int. Sales: Pascale Ramonda, Διάρκεια/Dur.: 100'.

Κάθε άνοιξη το ποτάμι Ένγκουρι φέρνει εύφορο χώμα από τον Καύκασο μέχρι τις πεδιάδες της Αμπχαζίας, δημιουργώντας μικροσκοπικά νησιά, καταφύγια για την άγρια ​​ζωή, αλλά μερικές φορές και για τον άνθρωπο. Η ιστορία μας ξεκινά όταν ένας γέρος αγρότης, από την Αμπχαζία, φτάνει σε ένα από τα μικρά αυτά νησιά. Χτίζει μια καλύβα για τον ίδιο και την έφηβη εγγονή του, οργώνει τη γη και μαζί σπέρνουν καλαμπόκι. Καθώς η εγγονή του σταδιακά γίνεται γυναίκα, και το καλαμπόκι ωριμάζει, ο γέρος έρχεται αντιμέτωπος με τον αναπόφευκτο κύκλο της ζωής.

(Inbetween Worlds)

(The Ardor)

(Diplomatie)

(Zwei leben)

Αγγλία/UK, Ιρλανδία/Ireland, Γαλλία/France, 2014, εγχρ./col.
Σκην./Dir.: Ken Loach. Σεν./Scr.: Paul Laverty, Donal O'Kelly (θεατρικό/play). Φωτ./Cin.: Robbie Ryan. Μοντ./Ed.: Jonathan Morris. Μουσ./Mus.: George Fenton. Ηθ./Cast: Barry Ward, Simone Kirby, Andrew Scott. Παρ./Prod.: Sixteen Films, Element Pictures, Why Not Productions. Διαν./Dist.: Feelgood Entertainment. Διάρκεια/Dur.: 109΄.

1932. Ο Τζίμι Γκράλτον επιστρέφει στο σπίτι του, στην ιρλανδική ύπαιθρο, μετά από δέκα χρόνια αναγκαστικής εξορίας στις ΗΠΑ. Η μητέρα του, οι φίλοι του, αλλά και όλοι οι νέοι που απολαμβάνουν το χορό και το τραγούδι, είναι ευτυχισμένοι. Όμως, ο ιερέας Σέρινταν, οι Αρχές του χωριού και ο επικεφαλής των φασιστών, δεν είναι. Ο λόγος είναι απλός: Ο Τζίμι είναι ένας σοσιαλιστής ακτιβιστής. Έτσι, όταν ο "εισβολέας" ξανανοίγει την αίθουσα του χoρού, επιτρέποντας έτσι το τραγούδι, το χορό, τη μελέτη και τη ζωγραφική, προκαλεί τη δυσανασχέτησή τους. Οπότε από εκείνη τη στιγμή και έπειτα, θα χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο για να απαλλαγούν από τον Jimmy και την "επικίνδυνη" αίθουσα. Βέβαια, οι άνθρωποι που 'ενώνονται' είναι δύσκολο να χειραγωγηθούν.

(Yes, but…)

(Get Set)

(Golgotha)

(Kierion)

(The Murderess)

(The Excurcion)

(Euridice B.A. 2037)

(Exiled in the central avenue)

(Open Letter)

(Aldevaran)

(Yo Yo le millionaire)

Γαλλία/France, 1965, μ/α/b&w
Σκην./Dir.: Pierre Étaix. Σεν./Scr.: Pierre Étaix, Jean-Claude Carrière. Φωτ./Cin.: Jean Boffety. Μοντ./Ed.: Henri Lanoë. Μουσ./Mus.: Jean Paillaud. Ηθ./Cast: Claudine Auger, Pierre Étaix, Philippe Dionnet. Παρ./Prod.: C.A.P.A.C.. Διαν./Dist.: Filmtrade. Διάρκεια/Dur.: 92΄.

Ένας άνθρωπος έχει τα πάντα: ένα παλάτι, μια λίμνη, μηχανικά παιχνίδια, ιδιωτικό θίασο μουσικών. Τα έχει όλα, εκτός από την αγάπη. Όταν είναι μόνος, στο γραφείο του, χαζεύει την φωτογραφία ενός όμορφου κοριτσιού. Μια μέρα, το τσίρκο κατέβηκε στο παλάτι του, και ο ίδιος αναγνώρισε την αμαζόνα με το άσπρο άλογο - το κορίτσι στη φωτογραφία. Το κορίτσι είναι τώρα η μητέρα ενός μικρού αγοριού, του Γιο-Γιο, το οποίο θεωρεί ότι μοιάζει με τον εκατομμυριούχο. Το αγόρι θα περάσεi κάποιο χρονικό διάστημα στο παλάτι, αλλά θα φύγει. Ο χρόνος περνάει και μια μέρα ο Γιο-Γιο θα είναι ο ιδιοκτήτης του μισοερειπωμένου παλατιού του πατέρα του. Ξεκινώντας από το μηδέν, ο ίδιος θα ανακατασκευάσει το παλάτι, και θα επαινεθεί ως μεγάλος καλλιτέχνης, κινηματογραφιστής, επιφανής εκατομμυριούχος. Όμως, κάτι δεν πάει καλά ...

(Tant qu’on a la sante)

(Le soupirant)

(Le grand amour)

(Happy Anniversary)

(7 días en la Habana)

(Yadon ilaheyya)

(The Time That Remains)

(Das weisse band)

(Shoulder Arms)

(Sergeant York)

(Paths of Glory)

(La grande illusion)

(La grande guerra)

(King & Country)

(Johnny Got His Gun)

(Westfront 1918)

(All Quiet on the Western Front)

(A Farewell to Arms)