Η ταινία τρόμου αποτελεί ένα υποτιμημένο και παρεξηγημένο είδος. Είτε διότι κάποιοι το κατατάσσουν αμέσως σε μία κατηγορία πιο κάτω από το υπόλοιπο σινεμά, είτε διότι το μεγαλύτερο μέρος των οπαδών του αγκαλιάζει μόνο αισθητικά το σκοτάδι και το αίμα και όχι ουσιαστικά. Εδώ όμως υπάρχουν τα εξής ερωτήματα: Πώς αλλιώς θα μπορούσε ο κινηματογράφος να εικονοποιήσει την πολιτική και κοινωνική βία στα καταναλωτικά 70ς αν όχι μέσα από το αιματοκύλισμα του Dawn of the Dead του Ρομέρο; Πώς αλλιώς να δείξεις την βία της μοναξιάς αν όχι με τον αγωνιώδη τρόμο του Audition του Μίικε; Πώς να δεις τον πόλεμο του Βιετνάμ ως μία υπόθεση πολύ προσωπική, βαθιά μέσα στον αμερικάνικο ψυχισμό και όχι στην άλλη άκρη του κόσμου αν όχι μέσα από το The Last House on the Left του Κρέιβεν; Υπάρχει άλλος δρόμος προς το υποσυνείδητο, πιο τρομακτική αποτύπωση της θέλησης για δύναμη, πιο αντάξια του Μαρκησίου Ντε Σαντ αποτύπωση της σεξουαλικότητας από το Hellraiser του Μπάρκερ; Οι ταινίες φρίκης περιορίζονται στο αίμα μόνο για όσους δεν θέλουν να δουν πιο πέρα. Στην πραγματικότητα αποτελούν την πιο ειλικρινή και απενοχοποιημένη έκφραση του ανθρώπινου ψυχισμού και της εκάστοτε πολιτικοκοινωνικής φάσης. Είναι στην ουσία εκφραστές των φόβων της εποχής τους (και της εποχής μας). Και ο ρόλος τους είναι να μας θυμίζουν ότι υπάρχουν λόγοι να φοβόμαστε αλλά και να λειτουργούν ως εκτόνωση των φόβων μας.

Γιάννης Κορρές

Ο νεο-ναζισμός Δεν είναι νεο-φασισμός που, αναλόγως, Δεν είναι εθνικισμός, ο οποίος σαφώς Δεν είναι φονταμενταλισμός κ.ο.κ.. Ανεξαρτήτως πως όμως, η εκάστοτε πολιτική ιδεολογία αν και ονοματίζεται βάσει των εξαγγελιών της δεν παύει να κατατάσσεται στην κοινωνική συνείδηση κατά την ποιότητα και χρήση των μεθόδων της. Πάραυτα ο νεο-ναζισμός καθίσταται απόλυτα επικίνδυνος καθώς, σε πρώτη ματιά, κρύβεται ή μεταμφιέζεται επιμελώς μέσα σε συνήθεις λειτουργίες και θεσμούς. Ομοίως ο Νεοναζισμός στο σινεμά εντοπίζεται, όπως ακριβώς και στη ζωή... παντού και πάντα. Βρίσκεται πίσω από μικρά, «αθώα», καθημερινά εγκλήματα ή αδικίες που όλοι επιτρέπουμε στον εαυτό μας να ανεχθεί, είτε επί εμάς των ιδίων είτε επί τρίτων, συνήθως των πλέον αδύναμων να αμυνθούν (Ανθρωποκτονία, Romper Stomper). Παρατηρείται σε έξαρση παράλληλα με την έλλειψη παιδείας, την απουσία γνώσης και την ανυπαρξία εκπαίδευσης μιας –ευπαρουσίαστα, μα σαθρά- οργανωμένης κοινωνίας και ανταγωνίζεται, σε κλίμακα ηθικής φθοράς, προβλήματά της όπως η ανεργία, η φτώχεια ή η εγκληματικότητα (Μαθήματα Αμερικάνικης Ιστορίας, Τα μήλα του Αδάμ). Φύεται μονίμως υπό τις ανεπίσημες «ευλογίες» ή με την ενθάρρυνση του οιουδήποτε κρατικού μηχανισμού και ακμάζει με τη σιωπηλή ανοχή του καθενός μας, κάθε φορά που αμελούμε -ηθελημένα ή μη- να λάβουμε στάση αρμόζουσα της ανθρώπινής μας υπόστασης (Αυτή είναι η Αγγλία, Μαθήματα ζωής). Τέλος κατοικοεδρεύει όπου οι απόπειρες εξάλειψής του περιορίζονται στην επιδεικτική αδιαφορία, τον προκλητικό «εξορκισμό» ή την βίαιη καταστολή και όχι στην συνειδητοποίηση, την κατανόηση και την εξυγίανση των αιτιών οι οποίες τον προκαλούν.

Παναγιώτης Γιαννέλης

Ο νέος, με πολιτική συνείδηση, κυπριακός κινηματογράφος αρχίζει ν’ αναπτύσσεται στη δεκαετία του ’70. Ένας κινηματογράφος που οφείλει την εμφάνισή του στα πολιτικά γεγονότα που σημαδεύουν στην περίοδο αυτή το νησί: τη σωστή λειτουργία του Συντάγματος, με τις διάφορες εθνικιστικές ομάδες (Ελληνοκυπριακές και Τουρκοκυπριακές) να προσπαθούν να επιβάλουν διαίρεση του νησιού, την επιβολή της χούντας στην Ελλάδα, και την Τουρκία να εισβάλλει στην Κύπρο, καταλαμβάνοντας το 40% των εδαφών, διώχνοντας 200.000 Ελληνοκυπρίους που ζούσαν εκεί και προκαλώντας, με την de facto διαίρεση του νησιού, ένα άλυτο, μέχρι στιγμής, πολιτικό πρόβλημα.

Η ιστορία των ταραγμένων αυτών χρόνων εμπνέει μια σειρά νέους Κυπρίους κινηματογραφιστές, που είτε εργάζονταν στην κυπριακή τηλεόραση είτε επέστρεφαν από σπουδές στο εξωτερικό, να δημιουργήσουν τόσο ντοκιμαντέρ όσο και ταινίες μυθοπλασίας. Η σημαντικότατη προσφορά τους γίνεται αρχικά μέσα από μια σειρά εξαιρετικών ντοκιμαντέρ που καταγράφουν το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή, ανάμεσά τους το «Αργάκι» και «Αγνοείται η τύχη τους» του Ανδρέα Κωνσταντινίδη, «Καρπασίτης» του Άδωνη Χριστοφόρου, και το κορυφαίο ίσως της σειράς «Η Χαρίτα Μάντολες στέκεται δίπλα μου», σκηνοθετημένο από τον σπουδαγμένο στη σχολή της Μόσχας Χρίστο Σιοπαχά. Παράλληλα, ο Μιχάλης Κακογιάννης γυρίζει το μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ, «Αττίλας ’74», οι Θέκλα Κίττου και Λάμπρος Παπαδημητράκης παρουσιάζουν το «Κύπρος, η άλλη πραγματικότητα», ενώ επίσης ξεχωρίζουν τα «Νεκατωμένοι αέρηδες» (1984) του Γιάννη Ιωάννου, «Τριμίθι, μια αναπαράσταση με λέξεις» (1988) του Ανδρέα Πάντζη, και «Το τείχος μας» (1993) του Πανίκου Χρυσάνθου.

Στις μεγάλου μήκους ταινίες μυθοπλασίας, πρώτος ο Ανδρέας Πάντζης με το «Ο βιασμός της Αφροδίτης» (1985), παρουσιάζει την τραγωδία της Κύπρου μέσα από την επιστροφή ενός Κύπριου μετανάστη στο νησί μετά την τουρκική εισβολή, για ν’ αναζητήσει τη γυναίκα και το παιδί του. Στη μετά την εισβολή Κύπρο εκτυλίσσεται και το επόμενο του φιλμ «Η σφαγή του κόκορα» (1996), όπου δυο Κύπριοι, μετά από χρόνια στο εξωτερικό, επαναπατρίζονται στην Κύπρο για να ανοίξουν καμπαρέ.

Αντιστοίχως, με την τραγωδία του νησιού ασχολήθηκε κι ένας αριθμός γυναικών σκηνοθετών όπως η Αλίκη Δανέζη-Knutsen που στο «Δρόμοι και πορτοκάλια» (1996), αφηγείται την περιπέτεια δυο νεαρών κοριτσιών, αδερφών, που ξεκινούν ένα ταξίδι στην Τουρκία, πιστεύοντας ότι εκεί βρίσκεται ο πατέρας τους.

Στην Κύπρο, την περίοδο της Αγγλοκρατίας, εκτυλίσσεται η επόμενη ταινία του Ανδρέα Πάντζη, «Το τάμα» (2001). Ένα επικό road- movie, όπου ένας χωριάτης ξεκινά από την Πάφο με το γαϊδουράκι του, για να εκπληρώσει το τάμα του στο μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα, στην άλλη άκρη του νησιού.

Ο Χρίστος Σιοπαχάς στο «Η κάθοδος των εννέα» (1984), διασκευή της νουβέλας του Θανάση Βαλτινού, περιγράφει, μέσα από κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, την οδύσσεια μιας ομάδας κυνηγημένων ανταρτών να φτάσουν στη θάλασσα και την ελευθερία. Ενώ στην, γυρισμένη επί Κυπριακού εδάφους, ταινία του «Κόκκινη Πέμπτη» (2003) αφηγείται σκηνές από τη ζωή ενός Ελληνοκυπρίου που κάνει λαθρεμπόριο στα κατεχόμενα.

Το 2006, ο ντοκιμαντερίστας Πανίκος Χρυσάνθου στρέφεται στην μυθοπλασία με το «Ακάμας», για να καταπιαστεί με το θρησκευτικό και φυλετικό ρατσισμό αλλά και την ειρηνική συμβίωση. Ο Μαρίνος Καρτίκκης, στην ταινία του, «Μέλι και κρασί» (2006) ασχολείται με τη σχέση φιλίας που αναπτύσσεται ανάμεσα σε δύο γυναίκες διαφορετικής ηλικίας. Ενώ το «Κάτω από τ’ άστρα» (2001) του Χρήστου Γεωργίου παρακολουθεί ένα ζευγάρι που προσπαθεί να κάνει λαθρεμπόριο με τους Τούρκους στα κατεχόμενα. Στην πιο πρόσφατη ταινία του, «Μικρό έγκλημα» (2009), γυρισμένη σ’ ένα νησί του Αιγαίου, ο Γεωργίου φτιάχνει μια διασκεδαστική, με μπόλικα γκαγκ, κωμωδία, γύρω από έναν αστυνομικό, σε απομακρυσμένο νησί του Αιγαίου, που προσπαθεί να εξιχνιάσει ένα μυστηριώδη θάνατο. Τέλος αξίζει να αναφερθεί το “Guilt” (2009) του Βασίλη Μαζωμένου, ταινία βουτηγμένη σε καφκική ατμόσφαιρα που μνημονεύει την Κυπριακή ιστορία πενήντα χρόνων, μέσα από τους εφιάλτες ενός εμπόρου όπλων.

Νίνος Φένεκ Μικελίδης

O Τζεμπάρ, φτωχός αμαξάς και πολύτεκνος οικογενειάρχης σε χαμόσπιτο των Αδάνων, αφού χάνει το δίκιο και τη δουλειά του μετά από ένα ατύχημα που του στοίχισε ένα άλογο, εναποθέτει το μέλλον του στην εύρεση ενός δήθεν θαμμένου θησαυρού. Μέρα-νύχτα σκάβει, διακινδυνεύοντας τα λογικά του. Είναι η “Ελπίδα” που τον κρατά ζωντανό σε τούτη την πρώτη σπουδαία ταινία του Γιλμάζ Γκιουνέι, παραγωγής 1970, η ίδια που διατρέχει και όλο το ανήσυχο, εκτός κυρίαρχου κυκλώματος τούρκικο σινεμά έκτοτε. “Ελπίδα” θα μπορούσε να είναι και ο γενικός τίτλος του αφιερώματος στη γειτονική μας αυτή κινηματογραφία που δείχνει να ωριμάζει θαυμαστά τα τελευταία χρόνια. Την κουβαλά η οικογένεια κτηνοτρόφων στο επεισοδιακό της σιδηροδρομικό ταξίδι από την βαθιά τουρκική ανατολή στην Αγκυρα - η αλλιώς από την ασθμαίνουσα φεουδαρχία στον υπό έγερση καπιταλισμό – στο αξέχαστο “Κοπάδι” (1978), ένα σύγχρονο “eastern”,σε σενάριο του φυλακισμένου τότε Γκιουνέι και σκηνοθεσία του Ζεκί Οκτέν. Τη φέρουν οι δυο πιτσιρικάδες του “Ταξιδιού στον ήλιο” της Γιεσίμ Ουστάογλου, ο ένας Τούρκος και ο άλλος Κούρδος, καθώς αγωνίζονται να επιβιώσουν στα μίζερα παρασόκακα της Πόλης. Την εκφράζουν, σιωπηλά και ανεπιτήδευτα, τα τσεχοφικά πρόσωπα της επαρχιακής τοιχογραφίας του Νουρί Μπιλγκέ Τζειλάν “Τα σύννεφα του Μάη”(1999), την υπαινίσσεται και το αποξενώμένο, αιχμάλωτο μέσα στο αδυσώπητο πέρασμα του χρόνου, αντονιονικό ζευγάρι των μετέπειτα “Κλιμάτων αγάπης” του (2006). Με την ελπίδα να τρυπήσουν τα δίχτυα της πνιγηρής τους ύπαρξης ζούν και η κακοποιημένη από τον ίδιο της τον πατέρα “Εκπτωτος άγγελος” του Σεμίχ Καπλάνογλου (2004), τα μέλη της εκτεταμμένης επαρχιακής φαμίλιας του “Summer book” του πρόωρα χαμένου Σειφί Τεομάν (2008), ο έγκλειστος στον μικροαστισμό του πατέρα-αφέντη του νεαρός εκπρόσωπος της “Πλειοψηφίας της σιωπής”, από τις πολυβραβευμένες ταινίες του 2010 που αδικαιολόγητα πέρασαν απαρατήρητες στη χώρα μας , σε σκηνοθεσία του πολλά υποσχόμενου Σερέν Γιουτζέ, καθώς και η ταγμένη σε έναν ηλικιωμένο άνδρα νεαρή νύφη του “Night of silence” του Ρείς Τσελίκ, από τα σπουδαία δείγματα της φετινής τουρκικής παραγωγής.

Ρόμπι Εκσιέλ

Η Ταινιοθήκη της Ελλάδος σε συνεργασία με το Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών, το Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Εφαρμοσμένης Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και το Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, εγκαινιάζει την πρώτη ενότητα ενός νέου κύκλου προβολών με θέμα την ελληνική διασπορά στον κινηματογράφο.

Η αναδρομή σε σκηνοθέτες ελληνικής καταγωγής που κυρίως λόγοι πολιτικοί και οικονομικοί, τους εξανάγκασαν στην μετανάστευση, παραπέμπει στη σύγχρονη πραγματικότητα, που οδηγεί τους νέους μας σκηνοθέτες στον ίδιο δρόμο. Στο πλαίσιο της σύγχρονης τάσης “επανανακάλυψης” των διπλών ταυτοτήτων, τόσο η πρόταση για μια νέα ανάγνωση καταξιωμένων σκηνοθετών (Καζάν, Παπατάκης, Κασσαβέτης, Μανθούλης), όσο και η επανανακάλυψη του σημαντικού Άδωνι Κύρου, γνωστού στη χώρα μας μόνο για το μεταφρασμένο στα ελληνικά βιβλίο του Ο Σουρρεαλισμός στον κινηματογράφο και την ταινία του Το μπλόκο, αποκτούν ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Δύο εκδηλώσεις πλαισιώνουν το αφιέρωμα: Μία συζήτηση στρογγυλής τραπέζης με αφορμή τα γενέθλια του γαλλικού κινηματογραφικού περιοδικού Le Positif παρουσία του εκδότη του και κριτικού κινηματογράφου Michel Ciment, κι ελληνικών ακαδημαϊκών. Μία παρουσίαση του άγνωστου κινηματογραφικού έργου του Άδωνι Κύρου από την κα Λίτσα Μπουδαλίκα, σκηνοθέτιδα και λέκτορα στο Τμήμα Τεχνών του Θεάματος στο Πανεπιστήμιο Paris- Ouest Nanterre.

Μαρία Κομνηνού
Γεν. Γραμ. Δ.Σ. Ταινιοθήκης της Ελλάδος
Αν. Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Αθηνών

Ενόσω περνάει ο καιρός, ο Μπαντ Οσκαρ Μπέτικερ (1916-2001), ένας μοναχικός, παραμελημένος την εποχή του σκηνοθέτης, γίνεται ολοένα και πιο γνωστός, με αποτέλεσμα το έργο του να θαυμάζουν σήμερα σκηνοθέτες όπως ο Μάρτιν Σκορσέζε και ο Κλιντ Ιστγουντ. Στα έξι συναρπαστικά γουέστερν που γύρισε στη δεκαετία του ’50, και που προβάλλονται σ’ αυτό το αφιέρωμα, όλα με πρωταγωνιστή τον Ράντολφ Σκοτ, ο Μπέτικερ εκμεταλλεύτηκε τους ανοιχτούς, βραχώδεις, αφιλόξενους χώρους της αμερικανικής Δύσης, για να τοποθετήσει τις απλές, πάντα θαυμάσιες ιστορίες του (συχνά σε σενάριο του Μπαρτ Κένεντι), που, παρά το χαμηλό κόστος τους, κατάφερνε να τους δίνει το εύρος και την ομορφιά των καλύτερων ταινιών Α’ κατηγορίας του είδους. 

Ο Μπάντ Μπέτικερ έζησε τα εφηβικά του χρόνια στο Μεξικό και το 1941 εργάστηκε στην ταινία του Ρούμπεν Μαμούλιαν Αίμα και άμμος ενώ από το 1944 αρχίζει να σκηνοθετεί ο ίδιος. Εκτός από τις ενδιαφέρουσες αστυνομικές ταινίες (στο πνεύμα του φιλμ νουάρ), που γυρίζει στις δεκαετίες του ’40 και ’50, ο Μπέτικερ σκηνοθετεί και ένα αριθμό γουέστερν με τον Ράντολφ Σκοτ, που αποδεικνύουν το μεγάλο του ταλέντο και την επιτυχία του στη δημιουργία ολοκληρωμένων χαρακτήρων. Τα γουέστερν αυτά, γυρισμένα στην περίοδο 1956-1960, αποδεικνύονται σήμερα από τα καλύτερα παραδείγματα κλασσικού γουέστερν και το όνομα Μπέτικερ παίρνει θέση πλάι σ’ εκείνο του Χάουορντ Χοκς, του Άντονι Μαν ή του Ντέλμερ Ντέιβς. Το 1956 γυρίζει το εξαιρετικό γουέστερν, Η συμμορία των επτά δολοφόνων (Seven Men From Now), που έκανε τον Γάλλο κριτικό Αντρέ Μπαζέν να το χαρακτηρίσει το πιο απλό και όμορφο γουέστερν που γυρίστηκε μεταπολεμικά στην Αμερική. Το γουέστερν αυτό σημαδεύει τη συνεργασία του Μπέτικερ με τον Ράντολφ Σκοτ, ηθοποιό που φυσιογνωμικά αλλά και γενικά σε τρόπο συμπεριφοράς και ομιλίας, συγγένευε με τους θρυλικούς ήρωες της Άγριας Δύσης. Πρωταγωνιστής στα γουέστερν του Μπέτικερ είναι ο μοναχικός ήρωας που τον βλέπουμε, στο τελευταίο πάντα πλάνο, μόνο να εγκαταλείπει, καβάλα στο άλογό του, την πόλη στην οποία καταφθάνει στην αρχή της ταινίας, έχοντας στο μεταξύ βοηθήσει τους αδύναμους και να βάλει κάποια τάξη στις παράνομες πόλεις των συνόρων. Μοναχικός καβαλάρης, σύμβολο του τυχοδιώκτη Αμερικανού που κατάφερε να «δαμάσει» την Άγρια Δύση, ο «μπετικερικός» ήρωας κινείται συνήθως από εκδίκηση για τη δολοφονία της γυναίκας του και την εξόντωση των δολοφόνων της, παραμένοντας, ταυτόχρονα, πιστός όχι μόνο στους κανόνες του είδους αλλά και στους κανόνες τιμής και μιας συγκεκριμένης ηθικής, που κυριαρχούσαν στα γουέστερν της τότε δεκαετίας.

Το ενδιαφέρον στα γουέστερν αυτά του Μπέτικερ (Η συμμορία των 7 δολοφόνων, The Tall T, Decision at Dawn, Buchanan Rides Alone, Comanche Station, Ride Lonesome) είναι το ταξίδι του ήρωα και οι συναντήσεις του με διάφορους χαρακτήρες, βασικά «κακούς» αλλά με ενδιαφέροντα ανθρώπινα στοιχεία. Οι κακοί του Μπέτικερ δεν μοιάζουν με τους κακούς των περισσότερων γουέστερν: το χιούμορ τους, ο τρόπος με τον οποίο δέχονται τους κανόνες του παιχνιδιού (με επιστέγασμα συνήθως την τελική αναμέτρηση που καταλήγει στον θάνατό τους) μας δίνει την ευκαιρία να εμβαθύνουμε στους χαρακτήρες τους και να γνωρίσουμε την ανθρώπινη πλευρά τους. Ο Λι Μάρβιν στη Συμμορία των 7 δολοφόνων, ο Ρίτσαρντ Μπουν και ο Σκιπ Χομάϊερ στο The Tall T, οι Περνέλ Ρόμπερτς και Τζέιμς Κόμπερν στο Ride Lonesome, o Κρεγκ Στίβενς στο Buchanan Rides Alone, ο Κλoντ Έικινς και ο Ρίτσαρντ Ραστ στο Comanche Station, είναι χαρακτήρες που παίρνουν ξεχωριστή θέση στην πινακοθήκη των τύπων του Φαρ Ουέστ.

Νίνος Φένεκ Μικελίδης

Είκοσι πέντε χρόνια κλείνει φέτος το Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, ένα μοναδικό για την Ελλάδα στο είδος του φεστιβάλ που έχει προσφέρει, πιστεύω, πολλά στο κινηματογραφόφιλο κοινό της Αθήνας: εκτός από τις περίπου 2.000 ταινίες του, που κάλυψαν ένα μεγάλο φάσμα του σύγχρονου αλλά και του κλασικού σινεμά, το Πανόραμα έφερε κοντά στο κοινό του, διάσημες προσωπικότητες του χώρου από τον Μικελάντζελο Αντονιόνι, τον Φράνσις Φορντ Κόπολα και τον Βιτόριο Ταβιάνι μέχρι τον Χάρολντ Πίντερ, τον Εμίρ Κουστουρίτσα, τον Φραντσέσκο Ρόζι και τον Κεν Λόουτς, για ν’ αναφέρω μόνο μερικούς. Χωρίς να ξεχνάμε τους δικούς μας, από τον Κώστα Γαβρά, τον Μιχάλη Κακογιάννη και τον Θόδωρο Αγγελόπουλο, μέχρι τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Παντελή Βούλγαρη, τον Νίκο Παναγιωτόπουλο, τον Κώστα Βουτσά και τον Νϊκο Κούρκουλο.

Τα γενικότερα κοινωνικά προβλήματα καθώς και η πρόσφατη κρίση δεν κατάφεραν να εμποδίσουν τη μέχρι σήμερα λειτουργία του Πανοράματος. Μπορεί η πρόσφατη κρίση να περιόρισε τον αριθμό των ξένων επισκεπτών μας αλλά δεν επηρέασε καθόλου το πρόγραμμα των ταινιών που είναι και ο κύριος στόχος του φεστιβάλ. Έτσι και φέτος, το Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, και όχι μόνο, προσφέρει ταινίες που καλύπτουν αρκετές κινηματογραφίες, με πάμπολλα θέματα και επίκαιρους προβληματισμούς.

Στο διαγωνιστικό τμήμα επανέρχεται ο Ραούλ Ρουίζ με την τελευταία πριν το θάνατό του ταινία (“La noche d’enferente”), με θέματα όπως αυτό της τρίτης ηλικίας, ο Αλεξέι Μπαλαμπάνοφ με το “Me Too” (“Κι εγώ”), γύρω από την αναζήτηση της ευτυχίας, ο Σέρβος Μιροσλάβ Μομτσίλοβιτς με τη μαύρη κωμωδία “Ο θάνατος ενός ανθρώπου στα Βαλκάνια”, η Γαλλίδα Σαντρίν Μπονέρ με την ταινία “J’enrage de son absence”, με θέμα την απώλεια και την προσπάθεια επανένταξης στην κοινωνία, ο Τσέχος Μάρεκ Νατζμπρτ με το ασυνήθιστο “Polski Film”, ο Ισλανδός Χάφσταϊν Γκούναρ Σιγκούροσον με τη βραβευμένη ταινία “Either Way”, που καταπιάνεται με τη μοναξιά αλλά και τον αγώνα επιβίωσης, ο Γάλλος Ερβέ Λαγκούτ με τη βραβευμένη με το Europa Label, “Crawl”, ο Τούρκος Ρέις Τσελίκ με τη σπαραχτική “Νύχτα σιωπής”, η Σκοπιανή Τεόνα Στρούγκα Μιτέφσκα, με την ταινία “Η γυναίκα που σκούπιζε τα δάκρυά της”, γύρω από τα πορτρέτα δυο από διαφορετικές χώρες γυναικών με διάφορα προσωπικά και υπαρξιακά προβλήματα. Έντεκα συνολικά ταινίες, ανάμεσά τους και μία εξαιρετική ελληνική, η “Η 10η μέρα” του Βασίλη Μαζωμένου.

Ο ελληνικός κινηματογράφος εκπροσωπείται με τρεις ακόμη ταινίες εκτός συναγωνισμού, τις “Η χαρά και η θλίψη του σώματος” του Ανδρέα Πάντζη, “11 συναντήσεις με τον πατέρα μου” του Νίκου Κορνήλιου και την κωμωδία “Χαιρετίσματα στην Ευρώπη” του Νίκου Αλευρά. Ενώ οι “Έλληνες της διασποράς” εκπροσωπούνται από τους Ηλία Καζάν, Τζον Κασσαβέτη, Κώστα Γαβρά, Νίκο Παπατάκη, Ροβήρο Μανθούλη και Αδωνι Κύρου, με την προβολή μερικών κλασικών ταινιών τους. Εδώ, πρέπει ν’ αναφέρω και το μικρό, αλλά σημαντικό αφιέρωμα στον Θόδωρο Αγγελόπουλο, που πέρσι είχε διατελέσει και πρόεδρος της κριτικής επιτροπής. Σαν μικρό φόρο τιμής στη μνήμη του αλλά και στη λαμπρή και μοναδική δουλειά του, το Πανόραμα θα προβάλει την ταινία του, “¨Αναπαράσταση”, ενώ, από φέτος το βραβείο που απονέμει κριτική επιτροπή από μέλη της Διεθνούς Ομοσπονδίας Κριτικών (FIPRESCI) θα ονομάζεται “βραβείο στη μνήμη του Θόδωρου Αγγελόπουλου”.

Αρκετά και τα διάφορα αφιερώματα, ξεκινώντας με ένα για το σύγχρονο τούρκικο κινηματογράφο, με τον τίτλο “Από τον Γιλμάζ Γκιουνέι ως τον Νούρι Μπίλγκε Τσεϊλάν”, όπου, εκτός από δυο κλασικές ταινίες του Γκιουνέι (“Το κοπάδι” και “Ελπίδα”), ο θεατής θα έχει την ευκαιρία να δει και ταινίες σκηνοθετών όπως οι Σεχίμ Καπλάνογλου, Γεσίμ Ουστάογλου, Σερέν Γιούτσε και βέβαια του Νούρι Μπίλγκε Τσεϊλάν. Για τους φίλους των ταινιών τρόμου υπάρχει φέτος το “Fright Night: From Dusk Till Dawn” με ταινίες από σκηνοθέτες όπως οι Ντάριο Αρτζέντο, Λούτσιο Φούλτσι, Τζορτζ Ρομέρο, Τακάσι Μίικε, Κλάιβ Μπάρκερ, Γουές Κρέιβεν και Στιούαρτ Γκόρντον.

Για τους φίλους του γουέστερν υπάρχει το αφιέρωμα στα “Γουέστερν του Budd Boetticher, ενός παλιότερα άδικα παραγνωρισμένου σημαντικού σκηνοθέτη του είδους που έχει προσφέρει μερικά από τα πιο σημαντικά κλασικά γουέστερν της δεκαετίας του ‘50 και που έχει στη συνέχεια αναγνωριστεί τόσο από τη διεθνή κριτική (μ’ επικεφαλής τους κριτικούς του γαλλικού “Καγιέ ντι σινεμά”) όσο και από σκηνοθέτες, όπως ο Γκοντάρ, ο Μάρτιν Σκορσέζε και ο Κλιντ Ιστγουντ.
Ξεχωριστό ενδιαφέρον παρουσιάζει το αφιέρωμα, στο “Νεοναζισμό στο σινεμά”, θέμα ιδιαίτερα επίκαιρο για μας, με μια σειρά ταινίες που καταπιάνονται με την εμφάνιση μιας άκρα επικίνδυνης ιδεολογίας που μπορεί να οδηγήσει σε φασιστικά έκτροπα και την κατάργηση της δημοκρατίας.

Στα φετινά αφιερώματα και ένα στο “Σύγχρονο Κυπριακό Κινηματογράφο” με ταινίες από γνωστούς Κυπρίους σκηνοθέτες: Ανδρέα Πάντζη, Χρήστο Σιοπαχά, Γιάννη Οικονομίδη, Αλίκη Δανέζη-Κνούτσεν, Χρήστο Γεωργίου, Πανίκκο Χρυσάνθου, Δανάη Στυλιανού και βέβαια τον Μιχάλη Κακογιάννη.

Τέλος, αναφέρω και τις δυο ταινίες της έναρξης και της λήξης του φεστιβάλ: Η πρόσφατη βερσιόν της “Αννα Καρένινα” του Τολστόι από τον Τζο Ράιτ (“Εξιλέωση”) για την έναρξη και το αστυνομικο-ερωτικό θρίλερ “The Paperboy” του Λι Ντάνιελς, για τη λήξη στις 26 του Νοέμβρη που θα γίνει στον κινηματογράφο Όπερα Odeon.

Όλες ταινίες που προσφέρουν απόλαυση, χαρά, γέλιο, συγκίνηση αλλά και που, παράλληλα, προβληματίζουν και βάζουν σε σκέψη. Ταινίες για τη ζωή μας, για την κοινωνία μας, για το παρελθόν, το παρόν και το (ανήσυχο) μέλλον μας. Η επιλογή είναι δική σας.

Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Διευθυντής του Πανοράματος

Αθέατες
Görünmeyen

Τουρκία, 2011, εγχ.

Σκηνοθεσία:: Ali Özgentürk Σενάριο: Ali Özgentürk Φωτογραφία: Marton Miklauzic Μοντάζ: Μουσική: Muzikotek. Ηθοποιοί: Udo Kier, Muhammet Uzuner, Gurgen Oz. Παραγωγή: ASYA FILM

Ο Ρετζέπ και η αρραβωνιαστικιά του Ebru, ταξιδεύουν στο χωριό όπου γεννήθηκε ο Ρετζέπ. Όταν οι δύο νέοι αποφασίζουν να ταξιδέψουν, απλά νομίζουν ότι θα κάνουν μια σύντομη επίσκεψη στην οικογένεια του Ρετζέπ για να τους πουν ότι πρόκειται να παντρευτούν. Η αγάπη τους όμως θα τεθεί σε κίνδυνο από τις «αόρατες» ερωτήσεις και τις περίεργες συμπτώσεις που προκύπτουν κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στο χωριό.

Στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος και το Βιβλιοπωλείο IANOS.

- Δευτέρα 19 Νοεμβρίου, στις 12 μεσημέρι στο βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟS (Σταδίου 24): Σε συνεργασία με το Σπίτι της Κύπρου και με αφορμή την ανάληψη της Ευρωπαϊκής Προεδρίας από την Κυπριακή Δημοκρατία θα πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο του Αφιερώματος στον Κυπριακό Κινηματογράφο, η ανοιχτή συζήτηση «Κυπριακός Κινηματογράφος και Πολιτική» με ομιλητές τους σκηνοθέτες Ηλία Δημητρίου, Γιάννη Οικονομίδη και Βασίλη Μαζωμένο. Συντονιστής: Νίνος Φένεκ Μικελίδης.

 - Δευτέρα 19 Νοεμβρίου, στις 7 μ.μ. στην Αίθουσα Α, Ταινιοθήκη της Ελλάδος: Εισήγηση-παρουσίαση του άγνωστου κινηματογραφικού έργου του Άδωνι Κύρου από την Λίτσα Μπουδαλίκα, σκηνοθέτιδα και λέκτορα στο Τμήμα Τεχνών του Θεάματος στο Πανεπιστήμιο Paris - Ouest Nanterre, με τίτλο «Άδωνις Κύρου ή Ado Kyrou - Σουρεαλιστής, κριτικός και κινηματογραφιστής».

 -Τετάρτη 21 Νοεμβρίου, στις 7 μ.μ. στην Αίθουσα Α, Ταινιοθήκη της Ελλάδος: Συζήτηση στρογγυλής τραπέζης με αφορμή τα 60^α γενέθλια του γαλλικού κινηματογραφικού περιοδικού Positif. Συμμετέχουν ο κριτικός κινηματογράφου και διευθυντής έκδοσης του περιοδικού Positif, Michel Ciment, η σκηνοθέτις Στέλλα Θεοδωράκη, και ο διευθυντής του Πανοράματος, Νίνος Φένεκ Μικελίδης. Χαιρετισμό θα απευθύνει ο Μιχάλης Μεϊμάρης, Διευθυντής του Ερευνητικού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου Εφηρμοσμένης Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συντονίζει η Μαρία Κομνηνού, Γεν. Γραμ. Δ.Σ.-Ταινιοθήκης της Ελλάδος & Αναπ. Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Αθηνών

 - Πέμπτη 22 Νοεμβρίου, στις 12 μεσημέρι στο βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟS (Σταδίου 24): Στο πλαίσιο του αφιερώματος στο «Νέο Τουρκικό Σινεμά» – Από το Γιλμάζ Γκιουνέι στον Μπιλγκέ Τσειλάν», το Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου και η Π.Ε.Κ.Κ., επιχειρούν να χαρτογραφήσουν την άνθηση που γνωρίζει το σινεμά στη γειτονική μας χώρα με μια συζήτηση – ανοιχτό τραπέζι, με τίτλο «Ο Σύγχρονος Τουρκικός Κινηματογράφος» - και ομιλητές από την Ελλάδα τους κριτικούς κινηματογράφου Ανδρέα Τύρο και Ρόμπι Εκσιέλ και από την Τουρκία τον σκηνοθέτη Αλί Οζγκεντούρκ και την κριτικό κινηματογράφου, Εσίν Κιουτσιουκτεπεπινάρ. Συντονιστής: Νίνος Φένεκ Μικελίδης.

- Παρασκευή 23 Νοεμβρίου, στις 12 το μεσημέρι στο βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟS (Σταδίου 24): Δείχνοντας πάντα την ιδιαίτερη ευαισθησία του προς τον Ελληνικό Κινηματογράφο, το 25ο Πανόραμα έχει εντάξει στο πρόγραμμα του τέσσερις πρεμιέρες ελληνικών ταινιών: «10η μέρα» του Βασίλη Μαζωμένου (η οποία αποτελεί και επίσημη συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ), «Η Χαρά και η Θλίψη του Σώματος» του Ανδρέα Πάντζη, «11 Συναντήσεις με τον Πατέρα μου» του Νίκου Κορνήλιου, και «Χαιρετίσματα στην Ευρώπη» του Νίκου Αλευρά, οι οποίες προβάλλονται στο αφιέρωμα «Σε Πρώτη Προβολή». Με την αφορμή αυτή, η διοργάνωση θα πραγματοποιήσει μία συζήτηση με τους Έλληνες σκηνοθέτες, ανοιχτή στο κοινό. Θα ακολουθήσει Q & A.

O Τζεμπάρ, φτωχός αμαξάς και πολύτεκνος οικογενειάρχης σε χαμόσπιτο των Αδάνων, αφού χάνει το δίκιο και τη δουλειά του μετά από ένα ατύχημα που του στοίχισε ένα άλογο, εναποθέτει το μέλλον του στην εύρεση ενός δήθεν θαμμένου θησαυρού. Μέρα-νύχτα σκάβει, διακινδυνεύοντας τα λογικά του. Είναι η "Ελπίδα" που τον κρατά ζωντανό σε τούτη την πρώτη σπουδαία ταινία του Γιλμάζ Γκιουνέι, παραγωγής 1970, η ίδια που διατρέχει και όλο το ανήσυχο, εκτός κυρίαρχου κυκλώματος τούρκικο σινεμά έκτοτε. "Ελπίδα" θα μπορούσε να είναι και ο γενικός τίτλος του αφιερώματος στη γειτονική μας αυτή κινηματογραφία που δείχνει να ωριμάζει θαυμαστά τα τελευταία χρόνια. Την κουβαλά η οικογένεια κτηνοτρόφων στο επεισοδιακό της σιδηροδρομικό ταξίδι από την βαθιά τουρκική ανατολή στην Αγκυρα - η αλλιώς από την ασθμαίνουσα φεουδαρχία στον υπό έγερση καπιταλισμό – στο αξέχαστο “Κοπάδι” (1978), ένα σύγχρονο “eastern”,σε σενάριο του φυλακισμένου τότε Γκιουνέι και σκηνοθεσία του Ζεκί Οκτέν.

Τη φέρουν οι δυο πιτσιρικάδες του “Ταξιδιού στον ήλιο” της Γιεσίμ Ουστάογλου, ο ένας Τούρκος και ο άλλος Κούρδος, καθώς αγωνίζονται να επιβιώσουν στα μίζερα παρασόκακα της Πόλης. Την εκφράζουν, σιωπηλά και ανεπιτήδευτα, τα τσεχοφικά πρόσωπα της επαρχιακής τοιχογραφίας του Νουρί Μπιλγκέ Τζειλάν “Τα σύννεφα του Μάη”(1999), την υπαινίσσεται και το αποξενώμένο, αιχμάλωτο μέσα στο αδυσώπητο πέρασμα του χρόνου, αντονιονικό ζευγάρι των μετέπειτα “Κλιμάτων αγάπης” του (2006).

Με την ελπίδα να τρυπήσουν τα δίχτυα της πνιγηρής τους ύπαρξης ζούν και η κακοποιημένη από τον ίδιο της τον πατέρα “Εκπτωτος άγγελος” του Σεμίχ Καπλάνογλου (2004), τα μέλη της εκτεταμμένης επαρχιακής φαμίλιας του “Summer book” του πρόωρα χαμένου Σειφί Τεομάν (2008), ο έγκλειστος στον μικροαστισμό του πατέρα-αφέντη του νεαρός εκπρόσωπος της “Πλειοψηφίας της σιωπής”, από τις πολυβραβευμένες ταινίες του 2010 που αδικαιολόγητα πέρασαν απαρατήρητες στη χώρα μας , σε σκηνοθεσία του πολλά υποσχόμενου Σερέν Γιουτζέ, καθώς και η ταγμένη σε έναν ηλικιωμένο άνδρα νεαρή νύφη του “Night of silence” του Ρείς Τσελίκ, από τα σπουδαία δείγματα της φετινής τουρκικής παραγωγής.

Το τείχος μας  (Our wall)
Kύπρος/Cyprus, 2004, εγχ./col.
Σκην./Dir.: Πανίκκος Χρυσάνθου. Σεν./Scr.: Πανίκκος Χρυσάνθου, Niyazi Kizilyurek. Μοντ./Ed.: Niyazi Kizilyurek, Πανίκκος Χρυσάνθου. Παρ./Prod.: Das Kleine Fernsehspiel. Διάρκεια/Dur.: 108΄.

Μια πρωτοποριακή για την εποχή της δουλειά, το πρώτο ίσως κοινό έργο ενός Ελληνοκυπρίου κι ενός Τουρκοκυπρίου πάνω στην ιστορία τους. Το ντοκιμαντέρ είναι μια ειδική συνεργασία του Πανίκου Χρυσάνθου και του Niyazi Kizilyurek, οι οποίοι συναντιούνται στην πράσινη γραμμή της Λευκωσίας αποσκοπώντας να κάνουν ένα ταξίδι στην ιστορία και τους ανθρώπους της Κύπρου, ιδιαίτερα αυτούς που υπέφεραν από τον πόλεμο.

Δρόμοι και πορτοκάλια (Roads and oranges)

Ελλάδα/Greece, 1996, εγχ./col.

Σκην./Dir.: Αλίκη Δανέζη Κνούτσεν. Σεν./Scr.: Αλίκη Δανέζη Κνούτσεν. Μοντ./Ed.: Χρόνης Θεοχάρης. Μουσ.: Τάκης Κανέλλος. Φωτ./Cin.: Cornelius Schultze-Kraft. Ηθ./Cast: Βάνα Ραμπότα, Στέλλα Φυρογένηi, Στάθης Λιβαθινός. Παρ./Prod.: Cinema Advisory Committee of Cyprus. Διάρκεια/ Dur : 100΄

Η ταινία Δρόμοι και Πορτοκάλια έχει ως αντικείμενο της το ευαίσθητο  θέμα των Κυπρίων αγνοουμένων μετά την τουρκική εισβολή το 1974. Δύο αδελφές, η Δάφνη και η Άννα, θεωρώντας πως ο αγνοούμενος πατέρας τους είναι ζωντανός, αποφασίζουν να ξεκινήσουν ένα ριψοκίνδυνο ταξίδι στην Τουρκία προκειμένου να τον εντοπίσουν.

Κάτω απ’ τ’ άστρα (Under the stars)
Kύπρος/Cyprus, 2001, εγχ./col.

Σκην./Dir.: Χρήστος Γεωργίου. Σεν./Scr.: Χρήστος Γεωργίου. Φωτ./Cin.: Roman Osin. Μοντ./Ed.: Annabel Ware. Μουσ./Mus.: Γιώργος Χατζηνεοφύτου. Ηθ./Cast: Μυρτώ Αλικάκη , Άκης Σακελλαρίου , Στέλλα Φυρογένη. Παρ./Prod.: Λυχνάρι , Film & Music Entertainment Ltd , Προοπτική Α.Ε.. Διάρκεια/Dur.: 87΄.

Η ζωή του Λουκά ενός μικρού Κύπριου αλλάζει βίαια με την Τουρκική εισβολή. Είκοσι έξι χρόνια αργότερα, ξυλουργός πλέον, παραμένει κολλημένος στις αναμνήσεις του. Η Φοίβη πάλι ζει στο παρόν. Για ‘κείνη τα σύνορα δεν είναι τίποτα άλλο από μια ευκαιρία να κάνει την πλάκα της και να βγάλει χρήματα. Ο Λουκάς με τη βοήθεια αυτής της αλλόκοτης κοπέλας καταφέρνει να περάσει κρυφά την πράσινη γραμμή και να επισκεφθεί τον τόπο όπου γεννήθηκε. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού θα ερωτευθούν και θα δουν υπό διαφορετικό πρίσμα τις ζωές τους.

Το νησί που μοιραζόμαστε (Sharing an island)
Kύπρος/Cyprus, 2011, εγχ./col.
Σκην./Dir.: Δανάη Στυλιανού. Φωτ./Cin.: Stephen Nugent. Μοντ./Ed.: Δανάη Στυλιανού, Έφη Μοδέστου. Μουσ./Mus.: Trio Tekke, Γιώργος Καλογήρου, Σάββας Χουβαρδάς. Παρ./Prod.: Δανάη Στυλιανού. Διάρκεια/Dur.: 100΄.

Έξι άνθρωποι, τρεις Ελληνοκύπριοι και τρεις Τουρκοκύπριοι που δεν έχουν συναντηθεί ποτέ στο παρελθόν, θα μοιραστούν ένα σπίτι για πέντε μέρες και μαζί θα ταξιδέψουν στη μοιρασμένη Κύπρο, βόρεια και νότια της διαχωριστικής γραμμής. Υποστηρίζουν διαφορετικές εκδοχές της ιστορίας, μοιράζονται ιστορίες του παρελθόντος και οραματίζονται το μέλλον. Οι 6 τους επιλέχθηκαν μέσα από άτομα που δεν ήταν εξοικειωμένα με δικοινοτικές δραστηριότητες αλλά αποδεικνύουν πως ό,τι τους χωρίζει είναι πολύ κοντά σε ό,τι τους ενώνει, σεβόμενοι την διαφορετική άποψη.

Σπιρτόκουτο (Matchbox)
Kύπρος/Cyprus, 2003, μ&α./b&w.

Σκην./Dir.: Γιάννης Οικονομίδης. Σεν./Scr.: Γιάννης Οικονομίδης, Λένια Σπυροπούλου. Φωτ./Cin.: Δημητρης Χωριανοπουλος. Μοντ./Ed.: Σπύρος Κοκκας. Μουσ./Mus.: Βασιλης Μιχαηλιδης. Ηθ./Cast: Ερρίκος Λίτσης, Ελένη Κοκκίδου, Κώστας Ξυκομηνός. Παρ./Prod.: Cassandra Films, Greek Film Center, Kino. Διάρκεια/Dur.: 80΄.

Καυστικό δράμα που παρακολουθεί την πραγματικότητα μιας οικογένειας στους τέσσερις τοίχους του διαμερίσματος της. Το ντεμπούτο του Γιάννη Οικονομίδη πρόκειται για μια ταινία τόσο ρεαλιστική όσο και ενοχλητικά σοκαριστική καθώς ξεγυμνώνει την πλαστική ευημερία που μας οδήγησε σε πολιτικά, κοινωνικά και ηθικά αδιέξοδα. Μια μέρα, εν μέσω καύσωνα, στο σπίτι ενός μικρομεσαίου 50άρη οικογενειάρχη, όλοι ξεσπούν. Εξεγείρονται με αφορμές τους πάθη, ζήλιες και επαγγελματικές διαφωνίες. Η λεκτική βία και η σύγχυση κυριαρχούν, τα πράγματα οδηγούνται στα άκρα αλλά συνειδητοποιούμε με έκπληξη πως αυτό το ίδιο εξωφρενικό σκηνικό επαναλαμβάνεται κατά χρονικά διαστήματα.

Η κάθοδος των εννέα (Descent of the nine)
Kύπρος/Cyprus, 1984, εγχ./col.
Σκην./Dir.: Χρήστος Σιοπαχάς. Σεν./Scr.: Θανάσης Βαλτινός. Φωτ./Cin.: Νίκος Καβουκίδης. Μοντ./Ed.: Γιώργος Τριανταφύλλου. Μουσ./Mus.: Μιχάλης Χριστοδουλίδης. Ηθ./Cast: Χρήστος Καλαβρούζος , Αντώνης Αντωνίου , Βασίλης Τσάγκλος. Παρ./Prod.: Κρονακα ΕΠΕ, Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, ΕΡΤ-1. Διάρκεια/Dur.: 110΄.

Καλοκαίρι 1949. Τέλος του εμφυλίου πολέμου στη Ελλάδα. Η τελευταία ομάδα ανταρτών του Δημοκρατικού Στρατού αναγκάζεται να εγκαταλείψει τον Ταΰγετο και να προχωρήσει προς τα παράλια.  Κατά τη διάρκεια αυτής της ανέλπιδης μακράς πορείας, οι αντάρτες θα πέσουν ο ένας μετά τον άλλο από τα πυρά του Εθνικού Στρατού και των οπλισμένων χωρικών, σε ένα φυσικό περιβάλλον αρχέγονα όμορφο κι αδιάφορο για τη μοίρα των κατατρεγμένων.

Αττίλας 74 (Attila 74)
Kύπρος/Cyprus, 1975, εγχ./col.
Σκην./Dir.: Μιχάλης Κακογιάννης. Φωτ./Cin.: Σάκης Μανιάτης. Μοντ./Ed.: Μιχάλης Κακογιάννη, Βίβιεν Σάμμουτ-Σμίθ. Μουσ./Mus.: Μιχάλης Χριστοδουλίδης. Παρ./Prod.: Μιχάλης Κακογιάννης. Διάρκεια/Dur.: 98΄.

Ντοκιμαντέρ γυρισμένο στην Κύπρο από το Μιχάλη Κακογιάννη. Αποτελεί την προσωπική του μαρτυρία για την Κυπριακή τραγωδία. Μια μνημειώδης καταγραφή των γεγονότων που οδήγησαν στην εισβολή του νησιού από τον τουρκικό στρατό αλλά και της κατάστασης στην Κύπρο μετά το πραξικόπημα εναντίον του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου . Περιλαμβάνει συνεντεύξεις τόσο πολιτικών- με κεντρικό πρόσωπο τον ίδιο τον Αρχιεπίσκοπο- όσο και απλών ανθρώπων.

Το τάμα
Kύπρος/Cyprus, 2001, εγχ./col.
Σκην./Dir.: Ανδρέας Πάντζης. Σεν./Scr.: Ανδρέας Πάντζης. Φωτ./Cin.: Nikolay Lazarov. Μοντ./Ed.: Φανή Ζιώζια. Μουσ./Mus.: Βάσος Αργυρίδης. Ηθ./Cast:  Νεοκλής Νεοκλέους, Ηλίας Αλέτρας, Γιώργος Χωραφάς. Παρ./Prod.: Stephania Film Productions. Διάρκεια/Dur.: 153΄.

Ο Ευαγόρας κάνει τάμα στον Απόστολο Ανδρέα να αποκτήσει γιο. Κι όταν αυτό εκπληρώνεται πάει με τον γάιδαρό του στην άλλη άκρη του νησιού που βρίσκεται το Μοναστήρι του Απόστολου. Αν και η αναχώρησή του συμπίπτει με την κήρυξη πολέμου του 1940 εκείνος δεν αλλάζει το πρόγραμμά του για να μην φανεί αχάριστος προς τον άγιο. Κατά τη διάρκεια της πορείας του όμως διαπράττει το ένα αμάρτημα μετά το άλλο. Ο Ανδρέας Πάντζης πέντε χρόνια μετά τη Σφαγή του Κόκορα παραδίδει μια ακόμη ταινία η οποία πέραν της απολαυστικής της ιστορίας αποδεικνύεται και συμβολιστικά ισχυρή.

Και ο Θεός έπλασε τους … Έλληνες  

Ελλάδα/Greece, 2012, μ&α/b&w. Διάρκεια/Dur.: 65΄.  

Τέσσερις Έλληνες σκηνοθέτες ένωσαν τις δυνάμεις τους στη σπονδυλωτή αυτή ταινία η οποία αποτελείται από πέντε αυτόνομα μέρη που όλα τα ενώνει μια κοινή προβληματική. Με τη συνεργασία αυτή το κουαρτέτο των -ίδιας γενιάς- δημιουργών αφενός υπερασπίζει, στη συγκεκριμένη κοινωνική συγκυρία, το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση και αφετέρου υπογραμμίζει την ανάγκη για συνεργασία και συνύπαρξη έξω από στείρους ανταγωνισμούς και σκοπιμότητες.  

Οι ταινίες:

2012 (Στο Μόλο, στην αυλή, στο παγκάκι)  
2012 (At the dock, at the yard, at the bench)

Σκην./Dir.: Βασίλης Βαφέας. Σεν./Scr.: Βασίλης Βαφέας. Φωτ./Cin.: Κωστής Γκίκας. Μοντ./Ed.: Μιχάλης Κιούσης. Ηθ./Cast: Κώστας Βουτσάς, Χριστίνα Κουτσουδάκη, Μαργαρίτα Πανουσοπούλου, Τζένη Σκαρλάτου, Δημήτρης Καραμπέτσης, Κίμων Ρηγόπουλος. Παρ./Prod.: Αναστασία Χατζηστεφάνου.

Ένα δοκίμιο σχετικά με τη ζωή, το θάνατο και τις δύσκολες ανθρώπινες σχέσεις.

Πατέρα πήγαινε στο σπίτι να ξεκουραστείς...  
Papa vai a casa a riposarti...  

Σκην./Dir.: Δημήτρης Μακρής. Σεν./Scr.: Δημήτρης Μακρής. Φωτ./Cin.: Θανάσης Διαμαντόπουλος. Μοντ./Ed.: Μαργαρίτα Μηλιώρη. Μουσ./Mus.: Λευτέρης Τσάτσης. Ηθ./Cast: Σπύρος Θεοδόσης, Αλέξανδρος Μαρτζούκος, Λευτέρης Τσάτσης. Παρ./Prod.: PRO-voli, D. M. Films Productions.

Eνώ συνεχίζεται η ολοκλήρωση του κινηματογραφικού έργου «Περί Έρωτος Λόγοι – Συμπόσιο του Πλάτωνα», τα πλέον αναπάντεχα συμβάντα λαμβάνουν χώρα στην ομιχλώδη πολιτική σκηνή του τόπου.

Ο μπιντές και το ξόρκι  
Bidet and the spell  

Σκην./Dir.: Θανάσης Σκρουμπέλος. Σεν./Scr.: Θανάσης Σκρουμπέλος. Φωτ./Cin.: Θανάσης Διαμαντόπουλος. Μοντ./Ed.: Μαργαρίτα Μηλιώρη. Ηθ./Cast: Κιαμήλ Αττάκ, Θανάσης Σκρουμπέλος.

Μια πικρή και μαύρη κωμωδία για τη σημερινή αθλιότητα με επίκεντρο έναν μπιντέ. Αναφορά στον πρόωρα χαμένο συγγραφέα Μάριο Χάκκα.

Μιλώντας στη Ρωξάνη  
Talking to Roxanne  

Σκην./Dir.: Γιώργος Καρυπίδης. Σεν./Scr.: Γιώργος Καρυπίδης. Φωτ./Cin.: Θανάσης Διαμαντόπουλος. Μοντ./Ed.: Μαργαρίτα Μηλιώρη. Μουσ./Mus.: Μιχάλης Γρηγορίου. Ηθ./Cast: Ελένη Μολέσκι, Γιώργος Καρυπίδης. Παρ./Prod.: Ζωή Βάλβη.

Ένας άνθρωπος που επιστρέφει στη γενέθλια του πόλη δεν συναντά παρά την καταστροφή της.

Άνεμος anima  
Anima wind  

Σκην./Dir.: Γιώργος Καρυπίδης. Σεν./Scr.: Γιώργος Καρυπίδης. Φωτ./Cin.: Θανάσης Διαμαντόπουλος. Μοντ./Ed.: Μαργαρίτα Μηλιώρη. Μουσ./Mus.: Μιχάλης Γρηγορίου. Ηθ./Cast: Γιώργος Κώνστας, Ράνια Μπριλλάκη, Αγγελική Μητροπούλου. Παρ./Prod.: Ζωή Βάλβη.

Ένας άνθρωπος που πιέζεται ασφυκτικά από τον πνιγηρό κοινωνικό του περίγυρο τιμωρεί τον γιο και την κόρη του, άδικα και ανελέητα.

11 Συναντήσεις με τον πατέρα μου
Ελλάδα/Greece, 2012, εγχ./col.
Σκην./Dir.: Νίκος Κορνήλιος. Σεν./Scr.: Νίκος Κορνήλιος, Ευγενία Παπαγεωργίου. Φωτ./Cin.: Κλαούντιο Μπολιβάρ, Νίκος Θωμάς. Μοντ./Ed.: Ευγενία Παπαγεωργίου. Μουσ./Mus.: Νίκος Κορνήλιος. Ηθ./Cast: Λάμπρος Αποστόλου, Εύα Γαλογαύρου, Εύα Στυλάντερ. Παρ./Prod.: Νίκος Κορνήλιος. Διάρκεια/Dur.: 92΄.

Η Εύα, ένα νέο κορίτσι που σπουδάζει κλασικό τραγούδι, αποφασίζει να συναντήσει για πρώτη φορά τον πατέρα της, Θωμά, ο οποίος αγνοεί την ύπαρξή της. Εκείνος είναι φύλακας σ’ ένα parking φορτηγών, ζει σ’ ένα κοντέινερ και είναι παραιτημένος από κάθε προσδοκία. Η συνάντησή τους αποτελεί παράλληλα σύγκρουση δύο διαφορετικών κόσμων και η σχέση που δημιουργούν θα είναι μια ιδιότυπη, «δική τους» σχέση, έξω από τις συνηθισμένες κατηγοριοποιήσεις.

Χαιρετίσματα στην Ευρώπη
Ελλάδα/Greece, 2012, εγχ./col.
Σκην./Dir.: Νίκος Αλευράς. Σεν./Scr.: Νίκος Αλευράς. Φωτ./Cin.: Νίκος Αλευράς. Μοντ./Ed.: Μαρία Σκουλά. Μουσ./Mus.: Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης. Ηθ./Cast: Νίκος Αλευράς. Παρ./Prod.: ΛΑΛΛΟΥΔΑ. Διάρκεια/Dur.: 92΄.

Υστερα από δύο χρόνια καθημερινών γυρισμάτων, εκατό ώρες κινηματογραφικού υλικού, ένα χρόνο μοντάζ, γεννήθηκε το Χαιρετίσματα στην Ευρώπη. Η, κατά τον δημιουργό της, πιο ωμή, βίαιη, ευαίσθητη, ανατρεπτική ταινία όλων των εποχών σχετικά με τον έρωτα και την επανάσταση. Μια ευχάριστη μουσικοχορευτική τραγωδία με κωμική υπόθεση, για τη γερμανική οικογένεια που βρίσκεται συνεχώς σε μοναξιά και κατάθλιψη καθώς έχει χάσει για πάντα την ελληνική ερωτική σκέψη!

The paperboy

ΗΠΑ/USA, 2012, εγχ./col.
Σκην./Dir.: Lee Daniels. Σεν./Scr.: Lee Daniels, Peter Dexter (novel). Φωτ./Cin.: Roberto Schaefer. Μοντ./Ed.: Joe Klotz. Μουσ./Mus.: Mario Grigorov. Ηθ./Cast: Matthew McConaughey, Nicole Kidman, John Cusack, Zac Efron. Παρ./Prod.: Lee Daniels, Cassian Elwes, Hilary Shor. Διάρκεια/Dur.: 107΄.

Ένας δημοσιογράφος (Μάθιου Μακόναχι) επιστρέφει στη γενέτειρά για να ερευνήσει την υπόθεση ενός καταδικασμένου σε θάνατο (Τζον Κιούζακ). Στη διάρκεια της έρευνας μπλέκεται μία γυναίκα(Νικόλ Κίντμαν), ερωτευμένη με τον κρατούμενο, καθώς και ο αδελφός του(Ζακ Έφρον). Ο Λη Ντάνιελς (Precious) σκηνοθετεί ένα θρίλερ βουτηγμένο στη διαφθορά και το ψέμα.

Αννα Καρένινα
Anna Karenina

ΗΠΑ/USA, 2012, εγχ./col.
Σκην./Dir.: Joe Wright. Σεν./Scr.: Tom Stoppard, Leo Tolstoi (novel). Φωτ./Cin.: Seamus McGarvey. Μοντ./Ed.: Melanie Oliver. Μουσ./Mus.: Dario Marianelli. Ηθ./Cast: Keira Knightley, Aaron Taylor-Johnson, Kelly Macdonald, Jude Law. Παρ./Prod.: Tim Bevan, Paul Webster. Διάρκεια/Dur.: 130΄.

Η ιστορία της Άννα Καρένινα, μίας νέας αριστοκράτισσας που ασφυκτιά σε ένα βαρετό γάμο και ερωτεύεται έναν νεαρό αξιωματικό, φέρνοντας θύελλα στον κοινωνικό της κύκλο. Η διασκευή του Τζο Ράιτ (Εξιλέωση, Περηφάνια και Προκατάληψη) διαφέρει ριζικά από τις προηγούμενες, τόσο σε επίπεδο τεχνικής όσο και προσέγγισης.

Η κατατρόπωση
Γαλλία, 1958, μ&α
Σκην.: Άδωνις Κύρου. Σεν.: Victor Hugo (βιβλίο), Άδωνις Κύρου. Φωτ.: Maurice Barry. Μοντ.: Henri Colpi, Jasmine Chasney. Μουσ.: André Souris. Αφηγ.: Jean Servais. Παρ.: Societe des Films d’ Art et de Culture. Διάρκεια: 14΄.

Σε σενάριο δομημένο σε άμεση σχέση με την οπτική του Ουγκώ για τη μάχη του Βατερλώ, η ταινία θυμίζει πώς εξελίχθηκε η συμφορά και επισκέπτεται ξανά τη σκυθρωπή πεδιάδα μέσα στη γελοιότητα της εμπορικής εκμετάλλευσης.

Η κόμη
Γαλλία, 1960, μ&α
Σκην.: Άδωνις Κύρου. Σεν.: Guy de Maupassant (βιβλίο), Άδωνις Κύρου. Φωτ.: Oleg Tourjansky. Μοντ.: Sylvie Blanc. Μουσ.: L'homme-orchestre . Ηθ.: Michel Piccoli, Eric Losfeld. Παρ.: Elysées Relations Cinématographiques. Διάρκεια: 19΄.

Βασισμένο στο ομότιτλο διήγημα του Γκι ντε Μοπασάν και με πρωταγωνιστή τον Μισέλ Πικολί, η ταινία προσεγγίζει, από σοuρεαλιστικό πάντα πρίσμα, τη φετιχιστική έξαρση του ήρωά της για μια γυναικεία κόμη που ανακαλύπτει μέσα σε μια παλιά ντουλάπα.

Ένας τίμιος άνθρωπος
Γαλλία, 1962, μ&α
Σκην.: Άδωνις Κύρου. Σεν.: Louis Bessières. Φωτ.: Άδωνις Κύρου. Μοντ.: J.P. Rousseau. Μουσ.: Jean Servais. Αφηγ.: Roger Coggio, Jean Barelly. Παρ.: Societe des Films d’ Art et de Culture. Διάρκεια: 10΄.

Συναρμολογώντας ποιητικά μια σειρά από κάρτες της Μπελ Επόκ, ο Κύρου ανασυνθέτει τη ζωή του Ζαν Μπαρντουάρ που μεταμορφώνεται σε ληστή παρά τη θέλησή του. Ειρωνεία και πρωτοτυπία διακρίνει τις στέρεες ρίμες αυτού του έργου που το 1963 τιμήθηκε με το βραβείο Louis Lumière.

Ο καιρός των δολοφόνων
Γαλλία, 1962, μ&α
Σκην.: Άδωνις Κύρου. Σεν.: Άδωνις Κύρου, Jean Vigne, Vercors (κείμενο). Φωτ.: Άδωνις Κύρου. Μουσ.: Léon Algazzi. Αφηγ.: Michel Piccoli. Διάρκεια: 14΄.

Με αρχειακό υλικό από επίκαιρα της περιόδου 1930-1945 και βασισμένο σε κείμενο του Βερκόρ (γνωστού για το «Η σιωπή της θάλασσας») το ντοκιμαντέρ αυτό αναφέρεται στην φυλετική δημαγωγία του ναζισμού και τα αποτελέσματά της στην Ευρώπη.

Το ιδανικό παλάτι
Γαλλία, 1958, μ&α
Σκην.: Άδωνις Κύρου. Σεν.: Άδωνις Κύρου, Ferdinand Cheval (βιβλίο). Φωτ.: Jean Gonnet, Pierre Mandrin. Μουσ.: André Hodeir. Αφηγ.: Gaston Modot. Παρ.: Laurence Film Entreprise de Productions Cinématographiques. Διάρκεια: 14΄.

Ένα ταξίδι στο φαντασμαγορικό αρχιτεκτονικό έργο που ο ταχυδρόμος Σεβάλ (1836-1924) ολοκλήρωσε, πέτρα-πέτρα, επί 33 ολόκληρα χρόνια στο χωριό Hauterives, στην περιοχή Drôme της Γαλλίας και που  φέτος κλείνει 100 χρόνια από την αποπεράτωσή του. Για το μοναδικό αυτό αριστούργημα ναΐφ τέχνης που ανέκαθεν συνάρπαζε τους σουρεαλιστές, ο Κύρου επιλέγει κείμενα του ίδιου του Σεβάλ, που διαβάζει ο Γκαστόν Μοντό.

Η ιστορία της Λίλυ

Σλοβενία-Γαλλία-Ελλάδα, 2002, εγχ.
Σκην.: Ροβήρος Μανθούλης. Σεν.: Ροβήρος Μανθούλης. Φωτ.: Νίκος Καβουκίδης. Μοντ.: Γιώργος Χελιδονίδης. Μουσ.: Νίκος Μαμαγκάκης. Ηθ.: Bruno Putzulu, Juliette Andréa, Γιώργος Βογιατζής, Μηνάς Χατζησάββας. Παρ.: ArtCam International, Canal+, Casablanca Films, ERT, Slovenian Film Fund. Διάρκεια: 130΄.

Βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα το Lilly’s Story αναφέρεται στην προετοιμασία μιας ταινίας που δεν γυρίστηκε ποτέ. Στις αρχές της δεκαετίας του ‘70, η Μ. Μερκούρη συζητούσε με τον Ρ. Μανθούλη για μια ταινία που θα εξέθετε όσα συνέβαιναν στην Ελλάδα την εποχή της δικτατορίας. Τριάντα χρόνια αργότερα ο Ρ. Μανθούλης ολοκλήρωσε αυτή την ιδέα σχετικά με τις τραγικές και κωμικές ιστορίες που έζησαν οι εξόριστοι Έλληνες διανοούμενοι Έλληνες στο Παρίσι μετά το πραξικόπημα του 1967.

O θάνατος ενός Κινέζου μπούκι

ΗΠΑ, 1978, εγχ.
Σκην.: John Cassavetes. Σεν.: John Cassavetes. Φωτ.: Mitchell Breit, Al Ruban. Μοντ.: Tom Cornwell. Μουσ.: Bo Harwood. Ηθ.: Ben Gazzara, Seymour Cassel, Al Ruban, Meade Roberts. Παρ.: Faces International Films Inc.. Διάρκεια: 108΄.

Ο Κόσμο Βιτέλλι, ιδιοκτήτης νυχτερινού κέντρου αποτελεί υπόδειγμα αυτοσυγκράτησης, αλλά και αυταπάτης: κρύβει τα συναισθήματά του πίσω από την περσόνα του σωστού επαγγελματία με κάθε κόστος. Ο μικρόκοσμός του ανατρέπεται, όταν χάνοντας στα χαρτιά, παγιδεύεται και πάλι στη μαφία εκθέτοντας όλα όσα έχει φτιάξει. Η επιβίωσή του εξαρτάται από το θάνατο ενός άλλου: του κινέζου πράκτορα στοιχημάτων. Κατάφωτα σκοτεινό, το φιλμ νουάρ αυτό στηλιτεύτηκε κατά την έξοδό του στις αίθουσες για να θεωρηθεί αργότερα μεταξύ των καλύτερων ταινιών του Κασσαβέτη.

Αμέρικα, Αμέρικα

ΗΠΑ, 1963, μ&α
Σκην.: Elia Kazan. Σεν.: Elia Kazan. Φωτ.: Haskell Wexler. Μοντ.: Dede Allen. Μουσ.: Μάνος Χατζηδάκις. Ηθ.: Στάθης Γιαλελής, Frank Wolff, Harry Davies, Elena Karam. Παρ.: Athena Enterprises, Warner Bros. Διάρκεια: 174΄.

Η οδύσσεια ενός μετανάστη με εμφανείς αναφορές στην οικογένεια του Ηλία Καζάν και ιδιαίτερα τον θείο του. Η αφήγηση ξεκινά το 1896 και τοποθετείται στα παράλια της Μικράς Ασίας. Η βιοπάλη ενός φτωχού νέου που από παιδί ονειρεύεται να ταξιδέψει στην υπερατλαντική γη της επαγγελίας, μοιάζει με κάθοδο στην κόλαση. Μετατρέπεται για λίγο σε ανάσταση, κατά την άφιξή του εκεί, πριν αρχίσει το αληθινό δράμα του μετανάστη. Ο Στάθης Γιαλελής ενσαρκώνει, με υπόκρουση Χατζιδάκι, τον  αρχετυπικό «τραγικό» Έλληνα μετανάστη. Η ταινία απέσπασε το Όσκαρ Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης.

Οι άβυσσοι

Γαλλία, 1963, μ&α
Σκην.: Νίκος Παπατάκης. Σεν.: Jean Vauthier. Φωτ.: Jean-Michel Boussaguet. Μοντ.: Edwige Bernard, Denise de Casabianca, Pascale Laverrière. Μουσ.: Pierre Barbaud. Ηθ.: Francine Bergé, Colette Bergé, Pascal de Boysson, Paul Bonifas, Colette Régis. Παρ.: Lenox Films. Διάρκεια: 96΄.

Δύο αδερφές, εργάζονται ως υπηρέτριες σε ένα απομονωμένο αγροτόσπιτο, απλήρωτες λόγω της οικονομικής δυσπραγίας των αφεντικών τους. Η ανακοίνωση της πώλησης του σπιτιού τις φέρνει στα όρια της παραφροσύνης, σφάζοντας τις εργοδότριές τους, την κυρία τους και την κόρη της.
Βασισμένη στο πραγματικό περιστατικό των αδερφών Παπέν που συγκλόνισε τη Γαλλία το 1933, οι Άβυσσοι, αποτέλεσαν την επίσημη εκπροσώπηση της χώρας στο Φεστιβάλ των Καννών και προκαλώντας αντιδράσεις έγιναν αντικείμενο ανάλυσης πολλών Γάλλων διανοητών.

Βιασμός στο τελευταίο σπίτι αριστερά

(The Last House On The Left)

ΗΠΑ/USA, 1972, εγχ./col.
Σκην./Dir.: Wes Craven. Σεν./Scr: Wes Craven. Φωτ./Cin.: Victor Hurwitz. Μοντ./Ed: Wes Craven. Μουσ./Mus.: David Hess. Ηθ./Cast: Sandra Peabody, Lucy Grantham, David Hess, Fred J. Lincoln. Παρ./Prod.: Sean S. Cunningham. Διάρκεια/Dur.: 84΄.

Δύο νεαρά κορίτσια πηγαίνουν προς μία ροκ συναυλία καθώς η μία έχει γενέθλια. Καθώς ψάχνουν να βρουν μαριχουάνα στην πόλη, τα κορίτσια απάγονται και βασανίζονται από μία συμμορία δραπετών. Αργότερα η συμμορία θα προσπαθήσει να περάσει την νύχτα της στο σπίτι των γονιών ενός από τα κορίτσια. Η ταινία του Γουές Κρέιβεν είναι μια μηδενιστική αλληγορία για την Αμερική στην εποχή του πολέμου στο Βιετνάμ και των ριζοσπαστικών κοινωνικών αλλαγών. Η ταινία έμεινε απαγορευμένη σε πολλές χώρες έως και για τριάντα χρόνια.

Ζωντανός-Νεκρός
(Re-animator)

ΗΠΑ/USA, 1985, εγχ./col.

Σκην./Dir.: Stuart Gordon. Σεν./Scr.: Dennis Paoli. Φωτ./Cin.: Ubaldo Terzano. Μοντ./Ed.: Lee Percy. Μουσ./Mus.: Richard Band. Ηθ./Cast: Jeffrey Combs, Bruce Abbott and Barbara Crampton. Παρ./Prod.: Empire Pictures, Re-Animator Productions. Διάρκεια/Dur.: 86΄.

Ο Χέρμπερτ, ένας αφοσιωμένος φοιτητής της ιατρικής σχολής, μαζί με την κοπέλα του, συμμετέχουν σε ένα ακραίο πείραμα που αφορά την αναβίωση νεκρού ανθρώπινου ιστού. Το πείραμα ξεφεύγει από κάθε όριο όταν ο καινούριος συγκάτοικος του Χέρμπερτ αναλαμβάνει την ευθύνη ολοκλήρωσής του, καθώς φέρνει επιτυχημένα αποτελέσματα, με αποτέλεσμα οι νεκροί να ανασταίνονται. Μεταφορά μιας εξαίρετης ιστορίας του H.P. Lovecraft η ταινία έχει χορταστικές δόσεις χιούμορ έως τη στιγμή που οι πεθαμένοι αρχίζουν να «ξυπνάνε» και το αίμα ρέει άφθονο.

Η έβδομη πύλη της κολάσεως

(The Beyond)

Ιταλία/Italy, 1981, εγχ./col.

Σκην./Dir.: Lucio Fulci. Σεν./Scr.: Lucio Fulci, Dardano Sacchetti, Giorgio Mariouzzo. Φωτ./Cin.: Sergio Salvati . Μοντ./Ed.: Vincenzo Tomassi. Μουσ./Mus.: Fabio Frizzi. Ηθ./Cast: Catriona MacColl, David Warbeck, Cinzia Monreale, Antoine Saint-John. Παρ./Prod.: Fabrizio De Angelis. Διάρκεια/Dur.: 87΄.

Η Νεοϋορκέζα Λίζα Μέριλ, κληρονομεί ένα παλιό ξενοδοχείο στη Λουιζιάνα και επενδύει τις οικονομίες της για να το ανοίξει ξανά. Ενώ ξαναφτιάχνει το ξενοδοχείο, πολλοί άνθρωποι βρίσκονται νεκροί και ο τοπικός γιατρός Τζον Μακέιμπ, που αισθάνεται τη Λίζα φίλη του προσπαθεί να τη βοηθήσει να λύσει το μυστήριο του ξενοδοχείου. Εν τω μεταξύ, η Έμιλι, μία τυφλή γυναίκα, συμβουλεύει τη Λίζα να φύγει το συντομότερο. Αργότερα συνειδητοποιούν πως το ξενοδοχείο είναι μία πύλη για την Κόλαση που έχει ανοίξει, επιτρέποντας στους νεκρούς να περπατήσουν στη γη.

Η όπερα του τρόμου

(Opera)

Ιταλία/Italy, 1987, εγχ./col.

Σκην./Dir.: Dario Argento. Σεν./Scr.: Dario Argento. Φωτ./Cin.: Ronnie Taylor. Μοντ./Ed.: Franco Fraticelli. Μουσ./Mus.: Brian Eno, Steel Grave, . Ηθ./Cast: Cristina Marsillach, Ian Charleson, Urbano Barberini. Παρ./Prod.: ADC Films, Radiotelevisione Italiana. Διάρκεια/Dur.: 107΄.

Η πιο ακριβή αλλά και εμπορικά επιτυχημένη παραγωγή του Dario Argento. Ένα μεγαλοπρεπές εικαστικά, κινηματογραφικό έργο από την οπερετική πρώτη σκηνή μέχρι το επί της Ελβετίας travelling της τελευταίας. Σκιά μιας νεαρής πλην φιλόδοξης σοπράνο έχει γίνει ένας φανατικός θαυμαστής της, που δολοφονεί τους γύρω της ώστε και το δρόμο για την κορυφή να της ανοίξει και δικιά του να την έχει αποκλειστικά. Η δύναμη των υπέροχων εικόνων ενός μάστορα του τρόμου στην καλύτερή του στιγμή.

Χελρέιζερ

(Hellraiser)    

ΗΠΑ/USA, 1987, εγχ./col.

Σκην./Dir.: Clive Barker. Σεν./Scr: Clive Barker. Φωτ./Cin.: Robin Vidgeon. Μοντ./Ed: Richard Marden. Μουσ./Mus.: Christopher Young. Ηθ./Cast: Andrew Robinson, Clare Higgins, Ashley Laurence, Sean Chapman. Παρ./Prod.: Christopher Figg. Διάρκεια/Dur.: 94΄.

Ένα περίεργο κουτί φτάνει στα χέρια του Φρανκ. Ένα κουτί που, όπως του έχουν υποσχεθεί, θα ανοίξει τις πόρτες σε ένα κόσμο ηδονής που κανένας θνητός δεν μπορεί ποτέ να φανταστεί. Ο Φρανκ το παίρνει, χωρίς να καταλάβει ότι οι ηδονές στο κουτί δεν είναι για τον ίδιο αλλά για τους δαίμονες που ζουν μέσα σ’ αυτό. Ανάμεσα στον αγνό τρόμο και τον σαδομαζοχισμό, το Hellraiser αποτελεί μνημείο στην ιστορία του σινεμά τρόμου.

Audition

Ιαπωνία/Japan, 1999, εγχ./col.

Σκην./Dir.: Takashi Miike. Σεν./Scr: Daisuke Tengan. Φωτ./Cin.: Hideo Yamamoto. Μοντ./Ed: Yasushi Shimamura. Μουσ./Mus.: Kôji Endô. Ηθ./Cast: Ryo Ishibashi, Eihi Shiina, Tetsu Sawaki, Jun Kunimura. Παρ./Prod.: Satoshi Fukushima, Akemi Suyama . Διάρκεια/Dur.: 115΄.

Ένας μοναχικός Ιάπωνας του οποίου ο γιός ετοιμάζεται να μετακομίσει, εκφράζει την λύπη του σε ένα φίλο, κινηματογραφικό παραγωγό. Αυτός έχει την ιδέα να στήσει ακροάσεις για μία πλασματική ταινία με σκοπό ο χήρος φίλος του να διαλέξει μία πιθανή νύφη από τις κοπέλες που θα εμφανιστούν. Ο φίλος του τελικά εμπλέκεται και παθιάζεται με μία συγκεκριμένη νεαρή κοπέλα. Αλλά οι πρώτες εντυπώσεις είναι συνήθως τραγικά λανθασμένες.

Tο μαγαζάκι του τρόμου

(The little shop of horrors)

ΗΠΑ/USA, 1962, α/μ./b&w.
Σκην./Dir.: Roger Corman. Σεν./Scr Charles B. Griffith. Φωτ./Cin.: Archie R. Dalzell. Μοντ./Ed Marshall Neilan Jr.. Μουσ./Mus.: Fred Katz. Ηθ./Cast: Jack Nicholson, Jonathan Haze, Jackie Joseph, Dick Miller. Παρ./Prod.: Roger Corman. Διάρκεια/Dur.: 72΄.

Ένας αδέξιος νεαρός δημιουργεί ένα φυτό στο μαγαζί του. Σύντομα το φυτό αυτό αρχίζει να δείχνει την δική του προσωπικότητα και ο νεαρός ανακαλύπτει πως η δίψα του φυτού για αίμα έχει ανάγκη από ανθρώπινη σάρκα. Το κλασσικό cult b-movie του Ρότζερ Κόρμαν έγινε ριμέικ το 1986 από τον Φρανκ Οζ και αργότερα ανέβηκε ως μιούζικαλ στο Μπρόντγουεϊ.

Κόλαση
Jigoku

Ιαπωνία/Japan, 1960 , α/μ./b&w.

Σκην./Dir.: Nobuo Nakagawa. Σεν./Scr.: Nobuo Nakagawa. Φωτ./Cin.: Mamoru Morita . Μοντ./Ed.: Toshio Gotô. Μουσ./Mus.: Michiaki Watanabe. Ηθ./Cast: Shigeru Amachi, Utako Mitsuya, Yôichi Numata. Παρ./Prod.: Shintoho Film Distribution Committee. Διάρκεια/Dur.: 101΄.

Μια αλληγορική, διασκεδαστική αλλά και αιματηρή στην απεικόνισή της ταινία της ζωής στην κόλαση. Ο Σίρο είναι ένας άνθρωπος που μετά από ένα πραγματικά δύσκολο και ατυχές διήμερο αισθάνεται ένοχος για όλα τα άσχημα πράγματα που έχουν συμβεί στον ίδιο και τους γύρω του μέχρι τη στιγμή που αρχίζει να αντιλαμβάνεται πως ο λόγος που νιώθει έτσι είναι γιατί τιμωρείται γι’ αυτά.

15 Ταινίες Μικρού Μήκους, βραβευμένες από την Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου

THE WHOLLY FAMILY (Πλήρης, Οσία Οικογένεια)
Βραβείο UIP φεστιβάλ Δράμας
του Terry Gilliam (Ιταλία/Italy 2011, 20’, μυθοπλασία)

Ζευγάρι Αμερικάνων, με τον γιο τους Τζέικ, κάνουν διακοπές στη Νάπολη. Καβγαδίζουν ασταμάτητα μη αντιλαμβανόμενοι πως το παιδί τους έχει χαθεί χαζεύοντας την άρτια σμιλεμένη Pulcinella. Η θέα της θα συνοδεύσει τον Τζέικ σε ένα ονειρικό ταξίδι στις πιο ιδιαίτερες «πτυχές» της πόλης.

HYPERCRISIS (Υπερκρίση)
Βραβείο UIP φεστιβάλ Βενετίας
του Josef Dabernig (Αυστρία/Austria 2011, 17’, πειραματικό)

Η υπαρξιακή κρίση ενός ποιητή μέσα από στοχαστικές ή μυστήριες διαδρομές Η δράση τοποθετείται στο σπίτι ενός καλλιτέχνη του Σοβιετικού καθεστώτος. Μια ευφυής και συμπαγής παρουσίαση τόσο του καλλιτεχνικού όσο και του πολιτιστικού αδιεξόδου.

OPOWIESCI Z CHLODNI (Παγωμένες Ιστορίες)
Βραβείο UIP φεστιβάλ Λοκάρνο
του Josef Dabernig (Πολωνία/Poland 2011, 26’, μυθοπλασία)

Δύο υπάλληλοι supermarket οι οποίοι βρίσκονται υπό την ασφυκτική πίεση του αφεντικού τους είναι αναγκασμένοι να κινητοποιηθούν και στο σύντομο χρονικό διάστημα των δύο ημερών που ακολουθούν να βρουν έναν σκοπό στη ζωή τους. Αποφασίζουν λοιπόν να συμμετέχουν στο τηλεοπτικό reality «Ο δυστυχέστερος άνθρωπος του μήνα».

TSE (Έξω)
Βραβείο UIP φεστιβάλ Σεράγεβο
του Roee Rosen (Isreal 2011, 35’, μυθοπλασία)

Η κεντρική σκηνή του φιλμ απεικονίζει έναν καβγά κυριαρχίας/υποταγής που διαδραματίζεται σε ένα ανιαρό καθιστικό. Μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση οι προτάσεις που ακούγονται αποτελούν ατάκες του ακροδεξιού υπουργού εξωτερικών του Ισραήλ Avigdor Lieberman.

DIMANCHES (Κυριακές)
Βραβείο UIP φεστιβάλ Vila Do Conde
του Valéry Rosier (Βέλγιο/Belgium 2011, 16’, μυθοπλασία)

Ένας στοχασμός σχετικά με τις Κυριακές ή με το πως η ανθρωπότητα αντιμετωπίζει την πάροδο του χρόνου. Του ελεύθερου χρόνου που προσπαθούμε να καλύψουμε με κάθε τίμημα ή που τον παρακολουθούμε να χάνεται με γέλια ή πλήξη.

LA GRAN CARRERA (Η Μεγάλη Κούρσα)
Βραβείο UIP φεστιβάλ Grimstad
του Kote Camacho (Ισπανία/Spain 2010, 7’, μυθοπλασία)

Η ταινία καταγράφει την ιπποδρομία του Lasarte, το 1914, στην οποία απονεμήθηκε το σπουδαιότερο έπαθλο σε νικητήριο άλογο. Οκτώ από τα καλύτερα άλογα στον πλανήτη έχουν δηλώσει συμμετοχή. Οπαδοί αλλά και τζογαδόροι από όλες τις ηπείρους μαζεύονται για να συμμετάσχουν στο μεγάλο γεγονός.

PAPARAZZI
Βραβείο UIP φεστιβάλ Κρακοβίας
του Piotr Bernaś (Πολωνία/Poland 2010, 33’, ντοκιμαντέρ)

Η ιστορία ακολουθεί τη δουλειά ενός πολωνού paparazzo που, όπως ακριβώς και οι Δυτικοί συνάδελφοί του, ακολουθεί τους πλούσιους και διάσημους, κυνηγώντας την είδηση. Όμως, σε αντίθεση με τις αντίστοιχες του Λος Άντζελες, οι διασημότητες στην Πολωνία ζούν μια βαρετή ζωή. Τουτέστιν ο paparazzo, μπαίνοντας στον πειρασμό πολλών χρημάτων, αποφασίζει να ρισκάρει.

APELE TAC (Σιωπηλό Ποτάμι)
Βραβείο UIP φεστιβάλ Tampere
του Anca Miruna Lăzărescu (Γερμανία-Ρουμανία/Germany-Romania 2011, 30’, μυθοπλασία)

Ένας άντρας και μια γυναίκα προσπαθούν να εγκαταλείψουν τη Ρουμανία. Και οι δύο χρειάζονται ο ένας τον άλλο, αλλά διακατέχονται από αμοιβαία δυσπιστία. Μια νύχτα οι αμφιβολίες του Gregor επιβεβαιώνονται. Στο τέλος μόνο η ελπίδα έχει απομείνει.

ÅTERFÖDELSEN (Οι Μη-Ζωντανοί)
Βραβείο UIP φεστιβάλ Βερολίνου
του Hugo Lilja (Σουηδία/Sweden 2010, 28’, μυθοπλασία)

Σε μια κοινωνία, 30 χρόνια μετά το ξέσπασμα μιας επιδημίας ζόμπι, όταν πλέον οι άνθρωποι έχουν συνηθίσει να ζουν μαζί τους. Τα ζόμπι είναι μια φθηνή πηγή εργασίας. Οι Mark και Katrin είναι κυνηγοί ζόμπι που τα αιχμαλωτίζουν και τα εξημερώνουν. Η σχέση τους είναι ήδη στα πρόθυρα κατάρευσης, όταν ο Mark φέρνει κάποιον στο σπίτι.

I LUPI (Οι Λύκοι)
Βραβείο UIP φεστιβάλ Ρόττερνταμ
του Alberto de Michele (Ιταλία-Κάτω Χώρες/Italy-Netherlands 2010, 17’, ντοκιμαντέρ)

Το ντοκιμαντέρ αφηγείται την ιστορία μιας ομότιτλης ομάδας 40χρονων εώς 70χρονων κλεφτών από τη βόρεια Ιταλία. Κλέβουν μόνο όταν έχει πολύ ομίχλη. Η ομίχλη κάνει τα πάντα αόρατα συμπεριλαμβανομένων και των ίδιων. Ληστεύουν τα πάντα, σπίτια, τράπεζες, κοσμηματοπωλεία, φορτηγά, ο,τιδήποτε μπορεί να τους αποφέρει κέρδος.

JESSI
Βραβείο UIP φεστιβάλ Angers
του Mariejosephin Schneider (Γερμανία/Germany 2010, 31’, μυθοπλασία)

Η εντεκάχρονη Τζέσι ζει με μια ανάδοχη οικογένεια. Η μητέρα της είναι στη φυλακή. Η λαχτάρα της για το ποια είναι την στέλνει πίσω στο χωριό που μεγάλωσε. Εκεί ανακαλύπτει ότι η αναζήτησή της θα πρέπει να συνεχιστεί πέρα από τα όρια της παλιάς της ζωής.

DERBY
Βραβείο UIP φεστιβάλ Μπρίστολ
του Paul Negoescu (Ρουμανία/Romania 2010, 15’, μυθοπλασία)

Η ιστορία ενός ανθρώπου ο οποίος, πριν το δείπνο, πιστεύει ότι ακούει την έφηβη κόρη του να κάνει σεξ. Στο δείπνο, η οικογένεια συγκεντρώνεται γύρω από το τραπέζι της κουζίνας με τον φίλο του κοριτσιού παρόντα. Ο πατέρας προκαλεί μια συζήτηση, η οποία οδηγεί εκείνον και τον νεαρό στην ανακάλυψη ότι υποστηρίζουν δύο αντίπαλες ομάδες ποδοσφαίρου του Βουκουρεστίου.

HÄNDELSE VID BANK (Συμβάν Σε Τράπεζα)
Βραβείο UIP φεστιβάλ Κορκ
του Ruben Östlund (Σουηδία/Sweden 2010, 12’, μυθοπλασία)

Μια λεπτομερής και χιουμοριστική αναπαράσταση μιας αποτυχημένης ληστείας τράπεζας η οποία σημειώθηκε τον Ιούνιο του 2006. Μια μελέτη σε πραγματικό χρόνο με πάνω από 96 άτομα να χορογραφούνται μπροστά στην κάμερα.

SMÅ BARN, STORA ORD (Μικρά Παιδιά, Μεγάλα Λόγια)
Βραβείο UIP φεστιβάλ Βαγιαδολίδ
του Lisa James-Larsson (Σουηδία/Sweden 2010, 12’, μυθοπλασία)

Μια δυσάρεστη συζήτηση αρχίζει, όταν είναι η σειρά του ΄Αλεξ να πει στους επταετείς συμμαθητές του τι θέλει να γίνει όταν μεγαλώσει. Η εξήγηση της δασκάλας αποκαλύπτει τη δική τους ιστορία, μια ιστορία θύματος και δράστη.

BERIK
Βραβείο UIP φεστιβάλ Ghent
του Daniel Joseph Borgman (Δανία/Denmark 2010, 16’, μυθοπλασία)

Ο Μπέρικ, στα 33, είναι τυφλός και έχει παραμορφωθεί αρκετά λόγω ακτινοβολίας. Περνά τις μέρες του μόνος του στο σπίτι, ενώ ο αδελφός του είναι στην δουλειά. Αυτό μέχρι ο 11χρονος Adil, το μικρότερο και λιγότερο δημοφιλές παιδί της πολυκατοικίας, εμφανίζεται στο κατώφλι του ψάχνοντας για την μπάλα ποδοσφαίρου του νταή της γειτονιάς.

Romper Stomper

Αυστραλία/Australia, 1992, εγχ./col.

Σκην./Dir.: Geoffrey Wright. Σεν./Scr.: Geoffrey Wright. Φωτ./Cin.: Ron Hagen. Μοντ./Ed.: Bill Murphy. Μουσ./Mus.: John Clifford White. Ηθ./Cast: Russell Crowe, Daniel Pollock and Jacqueline McKenzie. Παρ./Prod.: The Australian Film Commission, Film Victoria . Διάρκεια/Dur.: 94΄.

Σκίνχεντς στη Μελβούρνη επιτίθενται θρασύδειλα σε Βιετναμέζους μετανάστες, μέχρις ότου οι καταπιεσμένοι «ξένοι» αποφασίζουν να τους αντιμετωπίσουν με μια ολομέτωπη «επίδειξη δύναμης», τρέποντάς τους σε φυγή. Μια επιληπτική γυναίκα βοηθάει την παρέα νεοναζί στο να ξεφύγουν από τη δικαιοσύνη, αλλά μήπως η ασθένειά της είναι σημάδι μη εθνικής καθαρότητας της;

Μαθήματα ζωής (Higher Learning)

ΗΠΑ/USA, 1995, εγχ./col.

Σκην./Dir.: John Singleton. Σεν./Scr.: John Singleton. Φωτ./Cin.: Peter Lyons Collister. Μοντ./Ed.: Bruce Cannon. Μουσ./Mus.: Stanley Clarke. Ηθ./Cast: Omar Epps, Kristy Swanson and Michael Rapaport. Παρ./Prod.: Columbia Pictures Corporation, New Deal Productions. Διάρκεια/Dur.: 127΄.

Νέοι από διαφορετικές χώρες, φυλές και κοινωνικό υπόβαθρο αναγκάζονται να ενσωματωθούν όταν εγγράφονται στο Πανεπιστήμιο Columbus. Όλοι έχουν τα δικά τους προβλήματα, οικονομικά, σεξουαλικά, αυτοεκτίμησης και, περισσότερο απ’ όλα τα υπόλοιπα, ρατσισμού. Οι φοιτητές, ήδη υπό την πίεση του να αποδώσουν, εξωθούνται εκτός ορίων λόγω προκατάληψης, απειρίας και παρεξηγήσεων.

Αυτή είναι η Αγγλία (This is England)

Αγγλία/UK, 2006, εγχ./col.

Σκην./Dir.: Shane Meadows. Σεν./Scr.: Shane Meadows. Φωτ./Cin.: Danny Cohen. Μοντ./Ed.: Chris Wyatt. Μουσ./Mus.: Ludovico Einaudi. Ηθ./Cast: Thomas Turgoose, Stephen Graham, Jo Hartley. Παρ./Prod.: Big Arty Productions, EM Media, Film4 . Διάρκεια/Dur.: 101΄.

Η ιστορία ενός προβληματικού παιδιού που μεγαλώνει στην Αγγλία το 1983. Ο δωδεκάχρονος Σον περιφέρεται άσκοπα κατά την έναρξη των σχολικών διακοπών του, μέχρι την τυχαία συνάντηση του με τον Γούντι και την παρέα σκίνχεντ που τον περιβάλλει. Με κορίτσια, πάρτι, πουκάμισα Ben Sherman, μπότες Doc Martin και ξυρισμένο μαλλί το καλοκαίρι του Σον προβλέπεται πολύ διασκεδαστικό.

Τα μήλα του Αδάμ (Adams æbler)

Δανία-Γερμανία/Denmark-Germany, 2005, εγχ./col.

Σκην./Dir.: Anders Thomas Jensen. Σεν./Scr.: Anders Thomas Jensen. Φωτ./Cin.: Sebastian Blenkov. Μοντ./Ed.: Anders Villadsen. Μουσ./Mus.: Jeppe Kaas. Ηθ./Cast: Ulrich Thomsen, Mads Mikkelsen, Nicolas Bro|See full cast and crew. Παρ./Prod.: M&M Productions, August Film & TV GmbH . Διάρκεια/Dur.: 94΄.

Μαύρη κωμωδία σχετικά με ένα νεοναζί που στέλνεται, για να αναμορφωθεί, σε μια απόμερη εκκλησία μέσα στους αγρούς, όπου συναντάει τον παράφορα αισιόδοξο ιερέα Ιβάν και αναλαμβάνει τη φροντίδα μιας μηλιάς. Στην εκκλησία συναντάει τον κλεπτομανή Γκούναρ, τον οργισμένο Κάλιντ που ληστεύει βενζινάδικα και την καταθλιπτική, έγκυο Σάρα. Κι ενώ όλοι συγκρούονται μεταξύ τους, τα μήλα πάνω στα δέντρα κινδυνεύουν να σαπίσουν. Σκηνές μαύρου χιούμορ και σλάπστικ κωμωδίας παντρεμένες με κλινική βία και συμβολικές αναφορές.

Μαθήματα αμερικανικής ιστορίας (American history X)

ΗΠΑ/USA, 1998, εγχ./col.

Σκην./Dir.: Tony Kaye. Σεν./Scr.: David McKenna. Φωτ./Cin.: Tony Kaye. Μοντ./Ed.: Jerry Greenberg, Alan Heim. Μουσ./Mus.: Anne Dudley. Ηθ./Cast: Edward Norton, Edward Furlong, Beverly D'Angelo. Παρ./Prod.: New Line Cinema, Savoy Pictures. Διάρκεια/Dur.: 119΄.

Ο Ντέρεκ, ένας ευφράδης σκίνχεντ του Λος Άντζελες βγαίνει από τη φυλακή όπου είχε καταδικαστεί για τη δολοφονία δύο νεαρών μαύρων. Το δράμα εκτυλίσσεται σε δύο παράλληλες ιστορίες. Στο σήμερα, όπου ο Ντέρεκ παρουσιάζεται να προσπαθεί να αποβάλει τις φασιστικές αντιλήψεις από τον νεώτερο αδελφό του. Στο «ασπρόμαυρο» παρελθόν πάλι, παρακολουθούμε το πως τα δύο αδέλφια έφτασαν στα σύγχρονά τους αδιέξοδα.

Ανθρωποκτονία (Homicide)

ΗΠΑ/USA, 1991, εγχ./col.

Σκην./Dir.: David Mamet. Σεν./Scr.: David Mamet. Φωτ./Cin.: Roger Deakins. Μοντ./Ed.: Barbara Tulliver. Μουσ./Mus.: Alaric Jans. Ηθ./Cast: Joe Mantegna, William H. Macy, Vincent Guastaferro. Παρ./Prod.: Edward R. Pressman Film, Cinehaus. Διάρκεια/Dur.: 102΄.

Θρίλερ όπου ένας αντιρατσιστής αστυνομικός του Τμήματος Ανθρωποκτονιών αναλαμβάνει την φαινομενικά ασήμαντη δολοφονία μιας ηλικιωμένης Εβραίας, υπόθεση που όμως αποδεικνύεται πολύ σημαντική, εμπλέκοντάς τον σ' έναν κόσμο πλημμυρισμένο από βία και διαφθορά. Ταυτόχρονα ο ήρωας κάνει ένα ταξίδι αυτογνωσίας βαθιά μέσα στην ψυχή του.

Το κοπάδι (Suru)

Τουρκία, 1979, εγχ.
Σκην.: Zeki Ökten. Σεν.: Yilmaz Güney. Φωτ.: Izzet Akay. Μοντ.: Özdemir Aritan. Μουσ.: Zülfü Livaneli. Ηθ.: Tarik Akan, Melike Demirag, Erol Demiröz, Levent Inanir. Παρ.: Yilmaz Güney. Διάρκεια: 129΄.

Λόγω μίας τοπικής διαμάχης, μία οικογένεια χωρικών αποφασίζει να πουλήσει τα πρόβατά της – μία ιδιαίτερη πολυτέλεια – στη μακρινή Άγκυρα. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους με το τραίνο πρέπει να δώσουν φακελάκια σε μικροπρεπείς υπαλλήλους, πρόβατα κλέβονται ή πεθαίνουν στα γεμάτα, χωρίς αέρα βαγόνια και η άρρωστη γυναίκα ενός εκ των γιων της οικογένειας χειροτερεύει.

Νύχτα Σιωπής

Lal Gece

FYROM, Βέλγιο/Belium, 2012, εγχ./col.

Σκην./Dir.: Reis Çelik. Σεν./Scr.: Reis Çelik. Φωτ./Cin: Gökhan Tiryaki. Μοντ./Ed.: Reis Çelik. Ηθ./Cast: Ilyas Salman, Dilan Aksüt, Sabri Tutal, Mayseker Yucel. Παρ./Prod: Anil Celik. Διάρκεια/Dur.: 92΄.

Μία νεαρή κοπέλα, σε ένα απομονωμένο χωριό της Ανατολίας, προσφέρεται ως νύφη σε έναν μεγαλύτερο άντρα. Την πρώτη νύχτα του γάμου, η κοπέλα προσπαθεί να αποφύγει με διάφορα τεχνάσματα την αναπότρεπτη κατάληξη της βραδιάς. Παρότι το καταφέρνει για πολλή ώρα, κάποια στιγμή το σκοτεινό παρελθόν του συζύγου της έρχεται στην επιφάνεια.

Η γυναίκα που σκούπιζε τα δάκρυά της

The Woman Who Brushed Off Her Tears

Τουρκία/Turkey, 2012, εγχ./col.

Σκην./Dir.: Teona Strugar Mitevska. Σεν./Scr.: Teona Strugar Mitevska. Φωτ./Cin: Mátyás Erdély. Μοντ./Ed.: Nicolas Gaster. Ηθ./Cast: Victoria Abril, Labina Mitevska, Jean-Marie Galey, Arben Bajraktaraj. Παρ./Prod: Sébastien Delloye, Diana Elbaum, Danijel Hocevar, Marcel Lenz, Labina Mitevska. Διάρκεια/Dur.: 103΄.

Μία ταινία για δύο δυνατές γυναίκες. Η Έλενα ζει στο Παρίσι και η Ασζούν, που είναι νεότερη, ζει στα βουνά της FYROM . Ο γιός της Έλενα αυτοκτονεί στην πρώτη, σοκαριστική, σκηνή της ταινίας. Αφού η Ασζούν μπαίνει σε μία κλινική, η τοπική αστυνομία της λέει ότι θα της πάρουν τον γιό αν δεν τον στείλει σχολείο, κάτι που η ίδια αδυνατεί να κάνει.

Η Χαρά και η θλίψη του σώματος

Joy and sorrow of the body

Ελλάδα /Greece, Βουλγαρία/Bulgaria, Κύπρος/Cyprus, 2012, εγχ./col.

Σκην./Dir.: Andreas Pantzis. Σεν./Scr.: Andreas Pantzis. Φωτ./Cin: Nikolay Lazaro. Μοντ./Ed.: Τακης Γιαννοπουλος. Μουσ./Mus.: Βασος Αργυριδης. Ηθ./Cast: Χαρης Αμπραζης, Silvia Petkova, Nikolay Mutafchiev, Γιωργος Χωραφάς. Παρ./Prod: Famagusta Film Factory Ltd.. Διάρκεια/Dur.: 149΄.

Μετά από πέντε χρόνια, ο Ευαγόρας βγαίνει από την φυλακή. Φέρελπις νέος, κατέληξε στη φυλακή θέλοντας να καλύψει έναν φίλο του. Ελεύθερος πλέον, ξεκινά ένα ταξίδι αναζητώντας τον φίλο του. Σε μια πορεία που καταλήγει στη Βουλγαρία, ο Ευαγόρας γνωρίζει και ερωτεύεται την Τίτα, έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με διλήμματα από το παρελθόν αλλά και ερωτήματα για την ζωή που τώρα πια θέλει να ακολουθήσει. Στο τέλος η αναζήτηση του φίλου του θα καταλήξει σε τραγωδία.

Επίσημη πρεμιέρα την Πέμπτη 15 Νοεμβρίου στις 8.30 μ.μ. στην κεντρική αίθουσα της Ταινιοθήκης της Ελλάδος.
Επαναληπτική προβολή την Τρίτη 20 Νοεμβρίου στις 7.30 μ.μ. στην αίθουσα 2 της Ταινιοθήκης της Ελλάδος.

Crawl

Γαλλία /France, 2012, εγχ./col.

Σκην./Dir.: Hervè Lasgouttes. Σεν./Scr.: Hervè Lasgouttes, Loïc Delafoulhouse. Φωτ./Cin: Emmanuelle Le Fur. Μοντ./Ed.: Laurence Bawedin. Μουσ./Mus.: Raphaël Ibanez. Ηθ./Cast: Swann Arlaud, Gilles Cohen, Jean-Marie Frin, Anne Marivin. Παρ./Prod Antonin Dedet, Stéphanie Douet. Διάρκεια/Dur.: 95΄.

Στην καρδιά της οικονομικής κρίσης, σε ένα μικρό παραθαλάσσιο χωριό, δύο νέοι άνθρωποι ερωτεύονται. Ο νεαρός Μάρτιν που ζει με δουλειές του ποδαριού και μικροκλοπές και η Γκουέν, μια αφοσιωμένη κολυμβήτρια που προπονείται κάθε μέρα στην ανοιχτή θάλασσα. Οι ζωές τους αλλάζουν όταν η Γκουέν μένει έγκυος και ο Μάρτιν κατηγορείται για φόνο.

Polski film

Τσεχία/Czech Republic, Πολωνία/Poland, 2012, εγχ./col.

Σκην./Dir.: Marek Najbrt. Σεν./Scr.: Marek Najbrt, Benjamin Tucek, Robert Geisler. Φωτ./Cin: Miloslav Holman. Μοντ./Ed.: Pavel Hrdlicka. Ηθ./Cast: Marek Daniel, Pavel Liska, Tomás Matonoha, Josef Polásek. Παρ./Prod.: Milan Kuchynka, Grzegorz Madej. Διάρκεια/Dur.: 113΄.

Τέσσερις Τσέχοι κωμικοί αποφασίζουν να δουλέψουν μαζί σε μια ταινία στην οποία θα υποδύονται τους εαυτούς τους. Βρίσκουν χρηματοδότηση από την Πολωνία με την προϋπόθεση πως σ’ αυτήν θα συμπεριλάβουν μία Πολωνή ηθοποιό ως συμπρωταγωνίστρια. Αλλά μαζί με τα γυρίσματα, ξεκινούν και τα προβλήματα.

Κι εγώ

Me Too

Ρωσία/Russia, 2012, εγχ./col.

Σκην./Dir.: Aleksey Balabanov. Σεν./Scr.: Aleksey Balabanov. Φωτ./Cin: Aleksandr Simonov. Μοντ./Ed.: Tatyana Kuzmichyova. Μουσ./Mus.: Leonid Fyodorov. Ηθ./Cast: Oleg Garkusha, Yuri Matveyev, Aleksandr Mosin, Alisa Shitikova. Παρ./Prod.: Sergei Selyanov. Διάρκεια/Dur.: 83΄.

Ένας κλέφτης και ένας μουσικός αποφασίζουν να ξεκινήσουν σε μια περιπέτεια, σε ένα ταξίδι από το οποίο κανείς δεν επιστρέφει. Φεύγουν με ένα SUV για να βρούνε ένα φίλο του κλέφτη και τον πατέρα του. Η τελευταία ταινία του Μπαλαμπάνοφ συνεχίζει στα χνάρια του «Στάλκερ». Είναι μια υπαρξιακή ταινία δρόμου για την αναζήτηση της ευτυχίας στην οποία όλοι θέλουν να συμμετέχουν, αλλά λίγοι καταφέρνουν.

Either way

Ισλανδία /Iceland, 2012, εγχ./col.

Σκην./Dir.: Hafsteinn Gunnar Sigurðsson. Σεν./Scr.: Sveinn Olafur Gunnarsson. Φωτ./Cin: Árni Filippusson. Μοντ./Ed.: Kristján Loðmfjörð. Ηθ./Cast: Hilmar Guðjónsson, Sveinn Ólafur Gunnarsson, Þorsteinn Bachmann, Valgerður Rúnarsdóttir. Παρ./Prod.: Hreinn Beck, Árni Filippusson, Sindri Páll Kjartansson, Tobias Munthe. Διάρκεια/Dur.: 98΄.

Δύο εργάτες της ασφάλτου στην ατελείωτη φύση της Ισλανδίας της δεκαετίας του 80, βρίσκονται σε υπαρξιακό σταυροδρόμι, σε αυτή την μικρή αλλά γοητευτική κωμωδία. Βαθιά ανθρώπινη και ειλικρινής, αυτή η χαμηλού προϋπολογισμού έκπληξη από την Ισλανδία, έχει αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις (κερδίζοντας και βραβεία) σε διάφορα φεστιβάλ και ήδη γυρίζεται το αμερικάνικο ριμέικ.

Η πλειοψηφία της Σιωπής (Çogunluk)

Τουρκία, 2010, εγχ.

Σκην.: Seren Yüce. Σεν.: Seren Yüce. Φωτ.: Baris Ozbicer. Μοντ.: Mary Stephen. Μουσ: Gökçe Akçelik. Ηθ.: Bartu Küçükçaglayan, Settar Tanriögen, Nihal G. Koldas, Esme Madra. Παρ.: Onder Cakar, Sevil Demirci. Διάρκεια: 111΄.

Ιστορία ενηλικίωσης και παράλληλα καθρέπτης της σύγχρονης Τουρκίας «Η πλειοψηφία της σιωπής» αφηγείται την ιστορία ενός ανέμελου νεαρού Τούρκου που αντιλαμβάνεται την πραγματική του θέση στην κοινωνία, όταν ερωτεύεται μία Κούρδη αλλά έχει να αντιμετωπίσει τον πατέρα του και τις οπισθοδρομικές του αντιλήψεις.

Summer book (Tatil kitabi)

Τουρκία, 2008, εγχ.

Σκην.: Seyfi Teoman. Σεν.: Seyfi Teoman. Φωτ.: Arnau Valls Colomer. Μοντ.: Cicek Kahraman. Ηθ.: Taner Birsel, Tayfun Gunay, Harun Ozuag, Ayten Tokun. Παρ.: Yamac Okur, Nadir Operli. Διάρκεια: 92΄.

Η ξαφνική βαριά ασθένεια του πατέρα φέρνει τα πάνω κάτω σε μία φτωχή τούρκικη οικογένεια, η οποία προσπαθεί να επιβιώσει σε ένα μικρό χωριό όπου δεν υπάρχουν δουλειές και η επιβίωση είναι δύσκολη. Μία ανθρώπινη ταινία γεμάτη ποιητικές σκηνές και λυρισμό.

Τα Σύννεφα του Μάη (Mayis sikintisi)

Τουρκία, 1999, εγχ.

Σκην.: Nuri Bilge Ceylan. Σεν.: Nuri Bilge Ceylan. Φωτ.: Nuri Bilge Ceylan. Μοντ.: Nuri Bilge Ceylan. Ηθ.: Emin Ceylan, Muzaffer Özdemir, Fatma Ceylan, Emin Toprak. Παρ.: Nuri Bilge Ceylan. Διάρκεια: 130΄.

Ένας σκηνοθέτης επιστρέφει στη γενέτειρά του για να κάνει μία ταινία με ηθοποιούς τους κατοίκους της πόλης. Ενώ βρίσκεται εκεί, η μητέρα του παραπονιέται για προβλήματα υγείας, ο πατέρας του έχει ξεκινήσει μία δικαστική διαμάχη με την κυβέρνηση σε σχέση με τη γη του, ο ανιψιός του εγκαταλείπει τη δουλειά του και ο μικρός του ανιψιός προσπαθεί να κουβαλά ένα αυγό για 40 μέρες στην τσέπη του με στόχο να αποκτήσει το ρολόι των ονείρων του.

Έκπτωτος Άγγελος (Melegin düsüsü)

Τουρκία, Ελλάδα, 2005, εγχ.

Σκην.: Semih Kaplanoglou. Σεν.: Semih Kaplanoglou. Φωτ.: Eyüp Boz. Μοντ.: Suzan Hande Güneri, Ayhan Ergürsel, Semih Kaplanoglou. Μουσ.: Edvard Grieg. Ηθ.: Tülin Özen, Budak Akalin, Musa Karagöz, Engin Dogan. Παρ.: Semih Kaplanoglou. Διάρκεια: 98΄.

Η Ζευνέπ ζει με τον πατέρα της. Κατά τη διάρκεια της μέρας δουλεύει σε ένα τοπικό ξενοδοχείο και τα βράδια πρέπει να ανεχτεί τον αναπάντεχα βίαιο πατέρα της ο οποίος την κακοποιεί σεξουαλικά. Στο ξενοδοχείο, ένας νεαρός, ο Μουσταφά, αρχίζει να ενδιαφέρεται για την Ζεϋνεπ και μία καινούργια φιλία αρχίζει.

Ελπίδα (Umut)

Τουρκία, 1970, εγχ.
Σκην.: Serif Gören, Yilmaz Güney. Σεν.: Serif Gören, Yilmaz Güney. Φωτ.: Kaya Ererez. Μοντ.: Celal Köse. Μουσ.: Arif Erkin. Ηθ.: Yilmaz Güney, Gülsen Alniaçik, Tuncel Kurtiz, Kürsat Alniaçik. Παρ.: Yilmaz Güney, Cevat Alkan. Διάρκεια: 100΄.

Η ιστορία ενός αγράμματου άντρα και της οικογένειάς του, η επιβίωση των οποίων εξαρτάται από το εισόδημά του ως οδηγός ταξί με άλογο. Όταν ένα από τα άλογά του σκοτώνεται από ένα αυτοκίνητο και γίνεται ξεκάθαρο πως ούτε η δικαιοσύνη αλλά ούτε η φιλανθρωπία θα επικρατήσουν, ο άντρας αρχίζει να βρίσκεται σε απόγνωση.

Ταξίδι στον Ήλιo (Günese yolculuk)

Τουρκία, Γερμανία, 1999, εγχ.

Σκην.: Yesim Ustaoglu. Σεν.: Yesim Ustaoglu. Φωτ.: Jacek Petrycki. Μοντ.: Nicolas Gaster. Μουσ.: Vlatko Stefanovski. Ηθ.: Nazmî Kirik, Newroz Baz, Mizgin Kapazan, Ara Güler. Παρ.: Behrooz Hashemian. Διάρκεια: 116΄.

Ο Μεχμέτ, ένας νεαρός Τούρκος έχει πρόσφατα φύγει από το χωριό  Τίρε,  για αναζήτηση εργασίας Κωνσταντινούπολη. Μετά από μία σειρά γεγονότων, θεωρείται κούρδος, φυλακίζεται και βασανίζεται. Εβδομάδες αργότερα, καταλήγει απόκληρος και στιγματισμένος ως Κούρδος, χάνει το διαμέρισμα του, την δουλειά του και στην συνέχεια και την κοπέλα του. Όταν ένας Κούρδος φίλος του σκοτώνεται σε μία διαδήλωση, ο Μεχμέτ αναλαμβάνει να επιστρέψει το πτώμα του στο χωριό καταγωγής του, κοντά στα σύνορα με το Ιράκ.

Κλίματα Αγάπης (Iklimler)

Τουρκία, Γαλλία, 2006, εγχ.

Σκην.: Nuri Bilge Ceylan. Σεν.: Nuri Bilge Ceylan. Φωτ.: Gökhan Tiryaki. Μοντ.: Nuri Bilge Ceylan, Ayhan Ergürsel. Ηθ.: Nuri Bilge Ceylan, Ebru Ceylan, Nazan Kirilmis, Mehmet Eryilmaz. Παρ.: Nuri Bilge Ceylan,. Διάρκεια: 106΄.

Το Κλίματα αγάπης είναι μία ταινία για το τέλος μίας σχέσης. Το ζευγάρι έχοντας κουραστεί, αποφασίζει να χωρίσει ενώ βρίσκεται σε διακοπές σε μία πανέμορφη παραλία. Η ταινία του Τσειλάν ταξιδεύει μέσα από διαφορετικές εποχές και τοπία στην Τουρκία, ακολουθώντας τις ζωές του ζευγαριού (το οποίο υποδύεται ο Τσειλάν με την σύζυγό του), καταγράφοντας, μέσα από την εξαιρετική φωτογραφία και τους αργούς αλλά σταθερούς ρυθμούς, την αποξένωση και την μοναξιά της σύγχρονης ζωής στη χώρα. 

Buchanan Rides Alone

ΗΠΑ/USA, 1958, εγχ./col.

Σκην./Dir.: Budd Boetticher. Σεν./Scr.: Charles Lang. Φωτ./Cin.: Lucien Ballard. Μοντ./Ed.: Edwin H. Bryant. Μουσ./Mus.: Mischa Bakaleinikoff. Ηθ./Cast: Randolph Scott, Craig Stevens, Barry Kelley, Tol Avery. Παρ./Prod.: Harry Joe Brown. Διάρκεια/Dur.: 78΄.

Ο τεξανός Τομ Μπιουκάναν γυρίζει πίσω στο σπίτι του με αρκετά λεφτά για να ανοίξει το δικό του ράντσο, αλλά όταν κάνει στάση στην διεφθαρμένη πόλη Άργκι, τον ληστεύουν και τον ενοχοποιούν για ένα φόνο. Τόσο γουέστερν όσο και κωμωδία, αυτή είναι μία από τις πιο αστείες ταινίες του Μπέτικερ, παρότι παραμένει πιστή στις γνωστές θεματικές του για την φιλία, την εμπιστοσύνη και την ηθική.

Comanche Station

ΗΠΑ/USA, 1960, εγχ./col.

Σκην./Dir.: Budd Boetticher. Σεν./Scr.: Burt Kennedy. Φωτ./Cin.: Charles Lawton Jr.. Μοντ./Ed.: Edwin H. Bryant. Μουσ./Mus.: Mischa Bakaleinikoff. Ηθ./Cast: Randolph Scott, Nancy Gates, Claude Akins, Skip Homeier. Παρ./Prod.: Budd Boetticher. Διάρκεια/Dur.: 74΄.

Ένας άντρας διασώζει μία γυναίκα που έχει αρπαχθεί από τους ινδιάνους Κομάντσι και στη συνέχεια προσπαθεί να επιστρέψουν και οι δύο πίσω ζωντανοί. Μαζί του στον γυρισμό είναι ένας παράνομος και η συμμορία του. Απ’ότι φαίνεται υπάρχει μία μεγάλη αμοιβή για την επιστροφή της κοπέλας και με τους Ινδιάνους στο μονοπάτι του πολέμου και τον παράνομο να είναι ένας παλιός εχθρός του άντρα, τα πράγματα πρόκειται να γίνουν επικίνδυνα. 

Decision at Sundown

ΗΠΑ/USA, 1957, εγχ./col.

Σκην./Dir.: Budd Boetticher. Σεν./Scr.: Charles Lang. Φωτ./Cin.: Burnett Guffey.. Μοντ./Ed.: Al Clark. Μουσ./Mus.: Heinz Roemheld. Ηθ./Cast: Randolph Scott, John Carroll, Karen Steele, Valerie French. Παρ./Prod.: Harry Joe Brown. Διάρκεια/Dur.: 77΄.

Πιστεύοντας πως ένας άντρας ονόματι Τέιτ Κίμπροου ευθύνεται για τον θάνατο της γυναίκας του, ο Μπαρτ Άλισον πηγαίνει στο Σάννταουν με την εκδίκηση στο μυαλό του. Δυστυχώς, ο σερίφης της πόλης δεν δέχεται εύκολα τέτοιες απειλές, ειδικά την μέρα που ο Κίμπροου παντρεύεται. Έτσι πείθει τους κατοίκους της πόλης να διώξουν το ξένο...

The Tall T

ΗΠΑ/USA, 1957, εγχ./col.

Σκην./Dir.: Budd Boetticher. Σεν./Scr.: Elmore Leonard, Burt Kennedy. Φωτ./Cin.: Charles Lawton Jr.. Μοντ./Ed.: Al Clark. Μουσ./Mus.: Heinz Roemheld. Ηθ./Cast: Randolph Scott, Richard Boone, Maureen O'Sullivan, Arthur Hunnicutt. Παρ./Prod.: Harry Joe Brown. Διάρκεια/Dur.: 78΄.

Ένα ζευγάρι νιόπαντρων και ένας μοναχικός άντρας πέφτουν θύματα απαγωγής όταν μία συμμορία παρανόμων κατάσχει την άμαξα στην οποία επιβαίνουν. Η συμμορία κρατά τους τρεις ομήρους και έτσι ξεκινά ένα παιχνίδι ψυχολογικής βίας στο οποίο ακόμα και οι «καλοί» της ιστορίας αποκαλύπτουν και άλλες πλευρές τους.

J'enrage de son absence

Γαλλία /France, 2012, εγχ./col.

Σκην./Dir.: Sandrine Bonnaire. Σεν./Scr.: Sandrine Bonnaire, Leenda Mamosa, Jerome Tonnerre. Φωτ./Cin: Philippe Guilbert. Μοντ./Ed.: Svetlana Vaynblat. Μουσ./Mus.: André Dziezuk. Ηθ./Cast: William Hurt, Alexandra Lamy, Augustin Legrand, Jalil Mehenni. Παρ./Prod.: Dominique Besnehard, Michel Feller, Jesus Gonzalez. Διάρκεια/Dur.: 98΄.

Σημαδεμένος από τον χαμό του παιδιού του σε αυτοκινητικό δυστύχημα, ο Ζακ έχει χάσει κάθε νόημα για τη ζωή. Η σχέση του δεν επιβίωσε της τραγωδίας και ο ίδιος έφυγε, ταξιδεύοντας μακριά από το μέρος όπου η ευτυχία του και της συζύγου του, διαλύθηκε.

Tο μαγαζάκι του τρόμου (The little shop of horrors)

ΗΠΑ/USA, 1962, α/μ./b&w.

Σκην./Dir.: Roger Corman. Σεν./Scr Charles B. Griffith. Φωτ./Cin.: Archie R. Dalzell. Μοντ./Ed Marshall Neilan Jr.. Μουσ./Mus.: Fred Katz. Ηθ./Cast: Jack Nicholson, Jonathan Haze, Jackie Joseph, Dick Miller. Παρ./Prod.: Roger Corman. Διάρκεια/Dur.: 72΄.

Ένας αδέξιος νεαρός δημιουργεί ένα φυτό στο μαγαζί του. Σύντομα το φυτό αυτό αρχίζει να δείχνει την δική του προσωπικότητα και ο νεαρός ανακαλύπτει πως η δίψα του για αίμα έχει ανάγκη από ανθρώπινη σάρκα. Το κλασσικό b-movie του Ρότζερ Κόρμαν έγινε ριμέικ το 1986 από τον Φρανκ Οζ και αργότερα ανέβηκε ως μιούζικαλ στο Μπρόντγουεϊ.

La noche de enferente

Χιλή/Chile, Γαλλία /France, 2012, εγχ./col.

Σκην./Dir.: Raoul Rouiz. Σεν./Scr.: Raoul Rouiz. Φωτ./Cin: Inti Briones. Μοντ./Ed.: Raoul Rouiz, Christian Aspee, Valeria Sarmiento. Μουσ./Mus.: Jorge Arriagada. Ηθ./Cast: Nuri Bilge Ceylan, Ebru Ceylan, Nazan Kirilmis, Mehmet Eryilmaz. Παρ./Prod.: Nuri Bilge Ceylan,. Διάρκεια/Dur.: 110΄.

Ένας άντρας που πρόκειται να βγει στη σύνταξη, ζει αναμνήσεις, αληθινές και φανταστικές από την προηγούμενή του ζωή. Ο Ρουίζ σκηνοθέτησε μία ταινία – συλλογισμό πάνω στον επικείμενο θάνατο του και μέσα από τις γνωστές θεματικές του πάνω στον χρόνο, την τέχνη και τον θάνατο, συνέθεσε ένα κομψό αλλά επιβλητικό κύκνειο άσμα.

Κόλαση (Jigoku)

Ιαπωνία/Japan, 1960 , α/μ./b&w.

Σκην./Dir.: Nobuo Nakagawa. Σεν./Scr.: Nobuo Nakagawa. Φωτ./Cin.: Mamoru Morita . Μοντ./Ed.: Toshio Gotô. Μουσ./Mus.: Michiaki Watanabe. Ηθ./Cast: Shigeru Amachi, Utako Mitsuya, Yôichi Numata. Παρ./Prod.: Shintoho Film Distribution Committee. Διάρκεια/Dur.: 101΄.

Μια αλληγορική, διασκεδαστική κι αιματηρή απεικόνιση ταινία της ζωής στην κόλαση. Ο Σίρο είναι ένας άνθρωπος που μετά από ένα πραγματικά δύσκολο και ατυχές διήμερο αισθάνεται ένοχος για όλα τα άσχημα πράγματα που έχουν συμβεί στον ίδιο και τους γύρω του μέχρι τη στιγμή που αρχίζει να αντιλαμβάνεται πως ο λόγος που νιώθει έτσι είναι γιατί τιμωρείται γι’ αυτά.

Death of a man in the Balkans

Σερβία/Servia, 2012, εγχ./col.

Σκην./Dir.: Miroslav Momcilovic. Σεν./Scr.: Miroslav Momcilovic. Φωτ./Cin: Miladin Colakovic. Μοντ./Ed.: Ivan Vladimirov. Μουσ./Mus.: Aleksandar Kovacevic, Predrag Sarovic. Ηθ./Cast: Emir Hadzihafizbegovic, Radoslav Milenkovic, Natasa Ninkovic, Ljubomir Bandovic. Παρ./Prod: Miroslav Momcilovic. Διάρκεια/Dur.: 80΄.

Στην πρώτη σκηνή αυτής της κατάμαυρης κωμωδίας, ένας άντρας αυτοκτονεί, μέσα στο διαμέρισμα του, πυροβολώντας το εαυτό του στο κεφάλι. Κατά τη διάρκεια της υπόλοιπης ταινίας, οι γείτονες μαζεύονται στο διαμέρισμα, συζητάνε για την σεξουαλικότητα του αυτόχειρα, για το κατά πόσο η αυτοκτονία του θα επηρεάσει τα ενοίκια στη πολυκατοικία, κ.α. Σε ένα σταθερό μονοπλάνο, σε αληθινό χρόνο, η ταινία αναλύει τη βαλκανική ιδιοσυγκρασία, με εκκεντρικό χιούμορ και κοφτερές ατάκες.

Ride Lonesome

ΗΠΑ/USA, 1959, εγχ./col.

Σκην./Dir.: Budd Boetticher. Σεν./Scr.: Burt Kennedy. Φωτ./Cin.: Charles Lawton Jr.. Μοντ./Ed.: Jerome Thoms. Μουσ./Mus.: Heinz Roemheld. Ηθ./Cast: Randolph Scott, Karen Steele, Lee Van Cleef, James Coburn. Παρ./Prod.: Budd Boetticher. Διάρκεια/Dur.: 73΄.

Ένας κυνηγός κεφαλών συνοδεύει έναν δολοφόνο στην πόλη για να κρεμαστεί, αλλά επιτρέπει στον αδελφό του άντρα να τους προλάβει για να τελέσουν μία μονομαχία σε σχέση με έναν παλιό φόνο. Στη συνέχεια στρατολογεί δύο παρανόμους για να συνεχίσει το ταξίδι του με μεγαλύτερη ασφάλεια.

Seven men from now

ΗΠΑ/USA, 1956, εγχ./col.

Σκην./Dir.: Budd Boetticher. Σεν./Scr.: Burt Kennedy. Φωτ./Cin.: William H. Clothier. Μοντ./Ed.: Everett Sutherland. Μουσ./Mus.: Henry Vars. Ηθ./Cast: Randolph Scott, Gail Russell, Lee Marvin, Walter Reed. Παρ./Prod.: Andrew V. McLaglen, Robert E. Morrison. Διάρκεια/Dur.: 78΄.

Στο πιο διάσημο γουέστερν του Μπαντ Μπέτικερ ένας πρώην σερίφης κατηγορεί τον εαυτό του για τον θάνατο της γυναίκας του κατά τη διάρκεια μίας ληστείας και ορκίζεται να εντοπίσει και να σκοτώσει τους επτά άνδρες που την οργάνωσαν. Το Seven Men From Now θεωρείται από πολλούς ως το αποκορύφωμα της τέχνης του Μπέτικερ.

Dawn of the dead Ιταλία/Italy, ΗΠΑ/USA, 1978, εγχ./col. Σκην./Dir.: George A. Romero. Σεν./Scr.: George A. Romero. Φωτ./Cin.: Michael Gornick . Μοντ./Ed.: George A. Romero. Μουσ./Mus.: Dario Argento, The Goblins. Ηθ./Cast: David Emge, Ken Foree, Gaylen Ross, Tom Savini. Παρ./Prod.: Richard P. Rubinstein. Διάρκεια/Dur.: 126΄.

Μετά το ξέσπασμα της εξαπλωνόμενης επιδημίας των ζόμπι, δύο αστυνομικοί των ειδικών δυνάμεων, ένας δημοσιογράφος και η κοπέλα του, η οποία είναι τηλεοπτική παραγωγώς, βρίσκουν καταφύγιος σε ένα εγκαταλελειμμένο εμπορικό κέντρο. Τα ζόμπι δεν αργούν να εμφανιστούν πολιορκώντας το εμπορικό κέντρο και η μάχη για την επιβίωση ξεκινά. Το δεύτερο μέρος της σειράς των Ζωντανών Νεκρών του Τζώρτζ Ρομέρο (Η Νύχτα των Ζωντανών Νεκρών, Η Μέρα των Νεκρών) είναι μία αιματηρή και άγρια καταγραφή της ανθρωπότητας και παράλληλα μία αλληγορία για τον καταναλωτισμό.